Ελένη Ανουσάκη: «Αγαπούσα τους συναδέλφους μου και με αγαπούσαν»

«Γιατί όλοι εκείνοι που έπαιζα μαζί τους έφυγαν» τόνισε σε καθημερινή εφημερίδα.
-Ποιους πραγματικά θαύμασες πολύ;
«Τον Δημήτρη Χορν! Συγκλονιστικός! Με είχε πάρει απ' το χέρι να πάμε στον Φίνο, για να παίξω στο «Αλίμονο στους νέους». Πολύ μικρή με βρήκε ο Φίνος. Τον θυμάμαι στο θέατρο, όταν ερχόταν κριτικός. Ο Χορν είχε πάντα άγχος και τρακ. Αντιπαθούσε και τους κριτικούς. «Εχουμε το κοινό, που είναι άγριο σήμερα, το είδα εγώ», μου έλεγε σκασμένος, «έχουμε και αυτόν! Τι ήρθε να πει; Πως δεν ήμουνα καλός! Ε, αφού θα το πεις που θα το πεις, τι χρειάζεται να με δεις κιόλας;»
-Ποιος άλλος από τους συμπρωταγωνιστές σου σου λείπει πολύ;
«Ο Κώστας Ρηγόπουλος. Ο Κώστας Καρράς, που και στη Βουλή ήμασταν μαζί. Τον έφαγε ο φθόνος των άλλων! Μου 'κανε δωράκια, μου έγραφε γράμματα. Κάποτε μου 'πε «θα σου πάρω κάτι να έχω μαζί μου. Ενα μολύβι σου, μια χτένα. Δώσ' μου κάτι δικό σου να έχω». Με ρώτησες ποιους έχω θαυμάσει. Αυτούς και τον Μάνο Κατράκη. Επαιζε με τη μάνα μου! Ήταν ιερές οι στιγμές του πάνω στη σκηνή! Ο Κουν πάλι! Ένας σοφός. Ήμουν τυχερή! Τυχερή με μια μάνα σπουδαία, πάντα κομψή, με υψηλή αισθητική άποψη, με πολιτισμικό επίπεδο, που βάδιζε πάντα στον ίσκιο μου, σαν φύλακας άγγελος. Με σύντροφο ζωής σπουδαίο. Με θείες, οικογένεια, ξαδέλφη και όλους αυτούς τους σπουδαίους του θεάτρου!»
-Ανταγωνισμούς, πισώπλατα μαχαιρώματα, αντιζηλίες δεν είχες;
«Ποτέ! Αγαπούσα τους συναδέλφους μου και με αγαπούσαν! Ήμουν πολύ τυχερή, σου λέω.»