Μελίνα Ασλανίδου: «Η δουλειά όμως είναι της γύρας. Είμαστε νομάδες»

«Μου άρεσε η μουσική. Δεν έβαζα ποτέ ταμπέλες. Οταν μετά μπήκα στον χώρο, μου το μάθανε αυτό το κόλπο. Εκεί άρχισαν και υπήρχαν διαχωρισμοί. Στον πυρήνα μου ως άνθρωπος δεν το γνώριζα αυτό. Ημουν ένα παιδί που μεγάλωσε στο χωριό και άκουγε τα πάντα. Δε μου είπε ποτέ η μάνα μου μην ακούς Cure, γιατί ακούς Μάικλ Τζάκσον. Υπήρχε ελευθερία», λέει στο Πρώτο Θέμα και συνεχίζει: «Μετά το σχολείο πήγα για σπουδές. Από 15 ετών: ήθελα να φύγω από τα Γιαννιτσά. Ηθελα να προχωρήσω, να αλλάξω περιβάλλον, “με κυνηγούσε μια φυγή” που λέει η Βιτάλη. Τώρα θέλω να σταθώ κάπου, να αράξω. Η δουλειά όμως είναι της γύρας. Είμαστε νομάδες. Πήγα λοιπόν να σπουδάσω μικροβιολόγος γιατί δεν μπορούσα να πάω να σπουδάσω μουσική. Στο χωριό υπήρχε μια συγκεκριμένη νοοτροπία. Οταν δεν ξέρεις κάτι, όταν έχεις άγνοια, δεν μπορείς να το κατανοήσεις, το φοβάσαι. Βρέθηκα λοιπόν στη Θεσσαλονίκη. Δεν υπήρχαν αυτά τα χρόνια. Νομίζω το να βρεθείς φοιτητής στη Θεσσαλονίκη είναι ό,τι πιο μαγικό μπορεί να σου τύχει στη ζωή. Γνώρισα τη μισή Θεσσαλονίκη. Εκανα φίλους, γνωστούς. Ολοι οι φίλοι μου από τότε είναι».