Το «κατηγορώ» του Φ. Μουρατίδη: «Βλέπουμε γοητευτικές τηλεπερσόνες... Αλλά, η ουσία είναι μηδενική»

Οι Έλληνες είμαστε ότι ψηφίζουμε. Πολιτικοί που τα ξέρουν όλα, από όλα τα κόμματα, και όποιος φωνάζει βροντερότερα αυτός έχει δίκιο.

"Ξέρεις κάτι, Γιώργο; Μιλάς σε έναν άνθρωπο που δεν ψηφίζει. Απέχω από αυτή την ιστορία. Όχι γιατί την υποτιμώ και προτιμώ τους καφέδες και την παραλία. Αλλά, διότι δεν με εκφράζει κανένας κομματικός μηχανισμός. Οπότε, δεν μπορώ να μπω στη λογική του «λιγότερο χάλια». Αυτή η λογική δεν με αφορά. Επιπλέον, δεν με αφορούν οι δύο επιλογές. Δυο επιλογές δίνουμε στα παιδιά μας. Τα κατευθύνουμε να πάρουν από τους γονείς, και από τις δύο πλευρές, να κάνουν-να γίνουν ότι θέλουμε εμείς. Υπάρχουν, όμως και άλλες επιλογές. Η φαντασία δεν περιορίζεται σε δύο πράγματα. Η σκέψη μας δεν καλύπτεται σε δύο πράγματα. Το κάνουμε αυτό, στα παιδιά μας, παρέχοντας τους μια παιδεία , για να τους εντάξουμε σε μια αδιάφορη-για μένα-κοινωνία. Σε ότι αφορά το πολιτικό «πάγκο» που διαθέτουμε ως υλικό, δεν έχουμε τρομερές επιλογές. Νομίζω, ότι ζήσαμε εκποίηση στο πολιτικό χώρο, από το 1988 και μετά. Μια σταδιακή έκπτωση που μας έφτασε εδώ. Πλέον βλέπουμε γοητευτικές τηλεπερσόνες που όσο πιο ωραίες είναι, τόσο κερδίζουν την δόξα. Αλλά, η ουσία είναι μηδενική. Ο κανόνας έχει και εξαιρέσεις. Αλλά, κάποιος πρέπει μέσα σε αυτό το ελάχιστο να πάρει σάρκα και οστά και να τοποθετηθεί. Δεν υπάρχει τίποτα γενναίο! Γενναία πράξη κομματικού μηχανισμού δεν υφίσταται. Παραδείγματος χάριν, το να φεύγαμε από την Ευρώπη, μπορεί να ήταν γενναίο. Αλλά είναι εξίσου γενναίο να μείνουμε στην Ευρώπη, να κάνουμε σκληρές μεταρρυθμίσεις και να μη σκεφτόμαστε μόνο το φορολογικό! Αν θέλουμε –συνειδητοποιημένα- κάτι πάρα πολύ, οφείλουμε να πληρώσουμε και το κόστος. Δεν έχει εκπτώσεις! Θες να μείνεις στην Ευρώπη, θα πληρώσεις το κόστος. Θες να φύγεις από την Ευρώπη; Και πάλι οφείλεις να είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις το διαφορετικό κόστος, που αυτό επιβάλλει. Τα μεσοβέζικα δεν γίνονται πια! Όταν τα πράγματα τα καταλήγεις σε ένα δρόμο, μέσα από επιλογές χρόνων, εκεί δεν έχεις εναλλακτικές! Οι εναλλακτικές υπάρχουν στο κομμάτι του πως θα χτίσεις το όραμά σου, πέρα από αυτό. Περιορίζεις τη σκέψη στη λύση...αλλά δεν ακούω για προοπτική! Δεν ακούω πού το πάμε! Η φαντασία πολλές φορές, μπορεί να δώσει μεγαλύτερες γνώσεις και από την ίδια τη γνώση. Η γνώση είναι βάση και η φαντασία υπέρβαση. Αν δεν υπήρχε φαντασία, δεν θα είχε εξελιχθεί ο πλανήτης...ούτε η τεχνολογία, ούτε τίποτα....Η γνώση είναι προϋπόθεση που θέλει φαντασία".

Πηγή: outnow