Η μητέρα του Μπάμπη Λαζαρίδη ξεσπάει: «Η Ηλιάδη ξέρει πολλά, έκλεψε τον γιο μου, θα κινηθώ νομικά»

«Μετά που πέθανε ο Μπάμπης (ο Λαζαρίδης) για να τη βγάλω ασπροπρόσωπη πήγα και πλήρωσα τα πάντα για την κηδεία για να είναι εκείνη σωστή απέναντι στον κόσμο. Τι παράπονο έχει από μένα; Θέλω να μου το πει δημοσίως», ήταν χαρακτηριστικά τα λόγια της γιαγιάς της Αγγελικής Ηλιάδη, που προκάλεσαν την έκρηξη της κυρίας Μαρία Λαζαρίδη.
«Ντροπή της ! Ντροπή της μετά από 7 χρόνια. Ποια έξοδα έκαναν του Μπάμπη μου; Ποια έξοδα; Ούτε ένα κερί δεν ανάψανε στον Μπάμπη μου που λέει ο λόγος. Το μόνο που έκανε η Γκρέυ ήταν ένα στεφάνι, το οποίο το πλήρωσα εγώ 500 ευρώ. Η δε προκομμένη, ούτε το όνομά της δεν θέλω να αναφέρω, έφτιαξε ένα κάδρο που έγραψε πάνω ένα στίχο που της αφιέρωνε ο Μπάμπης και αυτό εγώ το πλήρωσα στον μαρμαρά», εξομολογείται στο govastileto.
Με λυγμούς εξιστόρησε το πώς έφτασε η Αγγελική Ηλιάδη να τους φέρει στο σημείο να μην έχουν δει το εγγόνι τους, από τα εξάμηνα του πατέρα του. Την κατηγορεί ότι έκλεψε πράγματα και χρήματα που άνηκαν στον γιο της και δηλώνει αποφασισμένη να κινηθεί νομικά για να τα πάρει πίσω όλα. Το μόνο που ζητάει απεγνωσμένα είναι να δει τα εγγόνια της.
«Τα πράγματα του παιδιού μου τα έκλεψε όλα. Πήρε τα 7,000 ευρώ που μας είχαν στείλει για την κηδεία και δεν το γνώριζα. Τόση κακία και μίσος που έκρυβε για τον γιο μου, εκτός να του φάει την περιουσία να φάει και το ξένο χρήμα και καταδέχτηκε να πάρει από την κόρη μου από την Γερμανία 1.500 και 1.000 από την άλλη την κόρη μου εδώ στην Ελλάδα. Και τα πήρε και τα έφαγε. Έπαιξε πολύ καλά τον ρόλο της. Δεν κινήθηκα τότε νομικά, αλλά θα κινηθώ τώρα και θα την πάω στα δικαστήρια γιατί τα πράγματα του γιου μου είναι ιερά κειμήλια, τα θέλω να επιστραφούν πίσω αλλά και τα δώρα που της έκανα».
«Εμένα δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν μεταξύ τους, αν βγάζουν μάτια της με την εγγονή της. Δεν θέλω όμως με τίποτα να αναφέρουν το όνομα του παιδιού μου, γιατί με πληγώνουν πολύ. Φτάνει πια. Αρκετά πλήγωσαν την καρδιά μου. Ήρθε η ώρα και θέλω να πω κάποιες αλήθειες και να ακουστούν», αποκαλύπτει η κυρία Μαρία, μην κρύβοντας ότι έχει πλέον στοιχεία και ονόματα στα χέρια της, για το ποιοί ευθύνονται για τη στυγνή δολοφονία του παιδιού της.
-Τι σας ενόχλησε στη συνέντευξη της κυρίας Γκρέυ;

«Αφού αναφέρθηκε στα προβλήματα με την εγγονή της και όπως σας είπα δεν με ενδιαφέρουν αυτά, γυρνάει και λέει ότι έκανε τα έξοδα της κηδείας του Μπάμπη μου. Ποια έξοδα έκαναν του Μπάμπη μου; Ποια έξοδα; Ούτε ένα κερί δεν ανάψανε στον Μπάμπη μου που λέει ο λόγος. Το μόνο που έκανε η Γκρέυ ήταν ένα στεφάνι, το οποίο το πλήρωσα εγώ 500 ευρώ, και ποτέ δεν πλήρωσε εκείνη τα έξοδα της κηδείας όπως ισχυρίζεται. Η δε προκομμένη, ούτε το όνομά της δεν θέλω να αναφέρω, έφτιαξε ένα κάδρο που έγραψε πάνω ένα στίχο που της αφιέρωνε ο Μπάμπης και αυτό εγώ το πλήρωσα στον μαρμαρά. Μπορώ να σας δώσω τα τηλέφωνά του να σας τα πει και εκείνος. Και αυτό το κάδρο που έφτιαξε η προκομμένη, το έσπασαν κάποιοι πριν λίγες μέρες. Και δεν θα έβγαινε να το πω εγώ όλα αυτά τώρα, αλλά λέει πως έκανε τα έξοδα του παιδιού μου. Θα σου πω μόνο τι πλήρωσε γιατί ήθελε η ίδια να φάει ψάρια, καλώντας και τα παιδιά μου, τον άντρα μου και εμένα. Απέναντι από τα μνήματα είχε κάτι ψαράδικα και μας πήγε εκεί, και πλήρωσε απλά τον λογαριασμό. Και έπρεπε να το βγάλει αυτό προς τα έξω του τύπου ότι πλήρωσε την κηδεία; Ντροπή της ! Ντροπή της μετά από 7 χρόνια».
-Ποιες είναι οι αλήθειες που θέλετε να ακουστούν μετά από τόσα χρόνια;
«Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι μετά τα θλιβερά γεγονότα, τα πράγματα του παιδιού μου τα έκλεψε όλα. Εγώ δεν ήξερα ότι αυτή πήγε και άδειασε τα πάντα από το μαγαζί και πήρε όλα τα πράγματα. Όλες τις εικόνες του Μπάμπη μου και αντικείμενα αξίας που του είχα αγοράσει με τα δικά μου χρήματα. Μετά από τα 40 που ήρθα στην Αθήνα, γιατί η επιχείρηση ήταν πάνω μου γραμμένη και να δω τι γίνεται και αυτή δεν ήθελε να πάω. Με πήρε τότε για πρώτη φορά τηλέφωνο ο Σπίνος ο δημοσιογράφος μου ζήτησε να με δει. Πήγαμε στο γραφείο του και ευτυχώς που προλάβαμε να φύγουμε γιατί είχαν βάλει βόμβα. Κι αυτό το ραντεβού το γνώριζε μόνο εκείνη. Είχε πάρει τηλέφωνο τον άντρα μου, και του λέει «μπαμπά που είναι η μαμά; Και εκείνος της απάντησε ότι την φώναξε ο Σπίνος ο δημοσιογράφος, και πήγε γιατί είναι χαροκαμένη μάνα να βρει τους φονιάδες του παιδιού της. Και έγινε ότι έγινε με τη βόμβα στο γραφείο του. Πριν από ένα χρόνο που πήρα τον Σπίνο τηλέφωνο ήταν τόσο τρομαγμένος που δεν ήθελε ούτε καν να μου μιλήσει. «Κυρία Μαρία μου τίποτα, τίποτα» μου είπε και μου έκλεισε το τηλέφωνο.
Μετά από αυτό βρέθηκα στο γραφείο του Τρουμπούκη, που μου έδωσε το τηλέφωνό του η Πόπη (Μαλλιωτάκη) λέγοντάς μου ότι αν θέλουμε να πουλήσουμε το νυχτερινό κέντρο ή να το λειτουργήσει κάποιος, και ότι είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να μας βοηθήσει. Εμείς τότε ψάχναμε να στηριχτούμε και δεν είχαμε κανέναν για αυτό κλείσαμε το ραντεβού μαζί του, με την κόρη μου και το γαμπρό μου. Εγώ ήμουν πολύ τρομαγμένη και ανήσυχη για το ποιους ανθρώπους θα πάμε να ανταμώσουμε. Και επάνω στο ραντεβού, μου αποκάλυψαν πως έδωσαν 7.000 ευρώ σε ένα συνάδελφο του Μπάμπη για να τα πάει στη μάνα του για την κηδεία και εγώ ουδέποτε πήρα στα χέρια μου αυτά τα χρήματα, και ούτε τα θέλαμε βέβαια και ούτε τα είχαμε ανάγκη. Η οικογένεια του Λαζαρίδη είναι υπερήφανη και θα παραμείνει. Είμαι περήφανη που είμαι μάνα του Μπάμπη και έφυγε περήφανος έχοντας τέτοιους γονείς αυτό να ξέρετε μονάχα».

-Και ποιος πήρε τα 7.000 ευρώ για τη κηδεία που έστειλαν του παιδιού σας;

«Θα σας εξηγήσω αμέσως. Εγώ ήμουν σαστισμένη εκείνη τη στιγμή και δεν έδωσα βάση και με ταρακουνάει η κόρη μου και μου λέει «Μαμά δεν ακούς; Τι λέει ο κύριος με τον τάδε για τα χρήματα;». Εγώ δεν είδα τίποτα από όλα αυτά. Δόξα τω Θεό μπορούσαμε και κάναμε τα έξοδα της κηδείας του παιδιού μας. Και ρωτήσαμε και μας είπαν ότι τα έδωσαν σε ένα συνεργάτη του παιδιού μου (....) και εκείνος τα έδωσε στην άλλη, στην προκομμένη. Τα πήρε τα 7,000 ευρώ, τόση κακία και μίσος που έκρυβε για τον γιο μου, εκτός να του φάει την περιουσία να φάει και το ξένο χρήμα και καταδέχτηκε να πάρει από την κόρη μου από την Γερμανία 1.500 και 1.000 από την άλλη την κόρη μου εδώ στην Ελλάδα. Και τα πήρε και τα έφαγε. Έπαιξε πολύ καλά τον ρόλο της. Εμείς ούτε κακία της είχαμε κρατήσει ούτε τίποτα. Ο άντρας μου της είχε πει μάλιστα, κάνε ότι θέλεις, ακόμα και να παντρευτείς αλλά εμείς το μόνο που θέλουμε είναι το παιδί να βλέπουμε, τον εγγονό μας να έρχεται εδώ και να μας παίρνει τηλέφωνο. Και εκείνη αυτό που έκανε ήταν σε τρεις μήνες μετά τα θλιβερά να απομακρυνθεί, σε έξι μήνες μας τελείωσε και στον χρόνο επάνω μόνο ένα τηλέφωνο του Μπαμπίνου δεχτήκαμε για τα χρόνια πολλά τα Χριστούγεννα και αυτό ήτανε» .
-Τον εγγονό σας τον Μπαμπίνο από πότε έχετε να τον δείτε;
«Έχω να τον δω, μην σας πω από τους έξι μήνες του μπαμπά του».
-Έχετε προσπαθήσει όλα αυτά τα χρόνια να την πάρετε τηλέφωνο να της μιλήσετε, να έχετε επικοινωνία με το παιδί;
«Άπειρες φορές αλλά τίποτα απολύτως. Δεν σηκώνει τα τηλέφωνα. Και τώρα δεν τα λέω όλα αυτά, γιατί είχα ανάγκη τα 7.000 που πήρε, απλά δεν θέλω να πιάνουν στο στόμα τους το όνομα του παιδιού μου. Να επιστρέψει και τα 20.000 που χρωστάει ο πατέρας της στον γιο μου που του τα είχε δανείσει και ήταν στα δικαστήρια τότε πριν γίνει το κακό. Αλλά ένα πράγμα αναρωτιέμαι εγώ; Πώς μετά τρεις μέρες μετά το κακό και ενώ το πόδι της ήταν χτυπημένο, πήγε και πήρε όλα τα πράγματα του παιδιού μου; Αυτό δεν ήταν κλεψιά; Δεν τα έκλεψε αυτά;»
-Και πώς δεν έχετε κινηθεί νομικά εναντίον της;
«Δεν κινήθηκα τότε, αλλά θα κινηθώ τώρα και θα την πάω στα δικαστήρια γιατί τα πράγματα του γιου μου είναι ιερά κειμήλια, τα θέλω να επιστραφούν πίσω και τα δώρα που της έκανα. Προτιμώ να τα πάρω να τα δώσω σε φτωχούς ανθρώπους σε παιδιά των φαναριών. Χειροποίητα κεντήματα, χρυσά, δαχτυλίδια, προτιμώ να τα πετάξω παρά να τα αφήσω σε αυτήν».
-Σας πνίγει το παράπονο και η αδικία κυρία Μαρία να υποθέσω;
«Ναι με παράπονο τα λέω όλα αυτά. Και δεν πήγε μόνο και άδειασε το μαγαζί με όλα τα πράγματα του παιδιού μου, αυτά τα 40.000 που είχαμε δώσει στον Μπάμπη από μία πώληση οικοπέδου που είχαμε κάνει τότε και τα είχε φυλαγμένα, γιατί να τα πάρει και αυτά; Είχε το δικαίωμα; Συζούσε μαζί του απλά. Δεν είχαν παντρευτεί. Θέλω όλα τα πράγματα του Μπάμπη μου πίσω, μαζί και τα ρούχα του όλα και ότι άλλο έχει εκείνη. Θέλω να τα κρατήσω κειμήλια και αν ποτέ τα θελήσει ο γιος του θα του τα δώσω όπως θα του γράψω και αυτό το σπίτι στο όνομά του, που είναι 175 τμ».

-Η Αγγελική Ηλιάδη με τον εγγονό σας πού μένουν τώρα;

«Στο σπίτι που είχαν αγοράσει στα νότια με τον γιό σας ή αλλού; Αυτό το σπίτι αγοράστηκε και δεν ξέρω από ποιον. Είχαν αγοράσει τότε ένα σπίτι και είχαν μείνει κάτι ελάχιστα να δώσουνε και αυτό το σπίτι τι έγινε; Τα λεφτά τι γίνανε; Ποιος τα έχει πάρει;»
-Δεν σας έχουν ενημερώσει για τις διαδικασίες της εξέλιξης πώλησης;
«Όχι. Και το μαγαζί που ήταν πάνω μου το πούλησε και αυτό».
-Η Αγγελική Ηλιάδη τα πούλησε αυτά εν αγνοία σας;
«Ναι».
-Μα είχε το νόμιμο δικαίωμα να κάνει κάτι τέτοιο;
«Υπάρχουν μάρτυρες που θα έρθουν στα δικαστήρια που θα γίνουν σύντομα και θα αποκαλύψουν πολλά. Από ότι ξέρω έταξε σε όλους λαγούς και πετραχήλια και σε μια λουλουδού τη Βάνα που ήταν εκεί, μέχρι να πάει να πάρει τα πράγματα από το μαγαζί. Και αφού πήρε τα πράγματα τους έκανε όλους πέρα. Και για αυτό ξερνάνε τώρα όλοι την αλήθεια».
«Ας κάτσουν όλοι εκεί που κάθονται. Οι γονείς, η οικογένειά της, οι συγγενείς της, δεν μας ενδιαφέρουν τι διαφορά έχουνε μεταξύ τους, να μην αναφέρουν ξανά την οικογένειά τη δικιά μας και προπαντός τον γιο μου που δεν είναι σε θέση ούτε μια τρίχα του να την βάλουν στο στόμα τους. Να τον αφήσουν ήσυχο εκεί που είναι. Και ούτε ποτέ είχαμε ανάγκη να μας βοηθήσουν. Είμαστε υπερήφανοι τα κάναμε όλα τα έξοδα και ας έρθετε όλοι να τον δείτε και το τάφο, 12.000 ευρώ αγορασμένο τον έχω. Το μόνο που έκανε η Γκρέυ ήταν ένα στεφάνι που το πλήρωσα και η άλλη η προκομμένη ένα κάδρο το οποίο το πλήρωσα εγώ. Αλλά προσβλήθηκα στο γραφείο του κυρίου Τρουμπούκη που ήταν δύο συνάδελφοι του γιου μου και μου είπανε κυρία Μαρία στείλαμε 7000 και εγώ δεν τα πήρα ποτέ και ούτε ήθελα να τα πάρω και τα πήρε η προκομμένη μαζί με 2.500 από τις κόρες μας και τα έφαγε στο ξενοδοχείο και στη Κεφαλλονιά. Και το βράδυ της κηδείας ακούω κάτι γέλια και ήταν αυτή με μια υπηρέτρια που είχε και άλλη μία και γελούσανε.
Τι κρύβανε τα γέλια τους ας μου πούνε πλέον. Ένα πράγμα θα τους πω μόνο. Εύχομαι στο Θεό να είναι γερά τα εγγόνια μου και τα δυο. Κανένα από τα εγγόνια μου δεν μου τηλεφωνεί πλέον. Το ένα είναι 16 και θα πάει στα 17 και έχω να το ακούσω ενάμιση χρόνο, αλλά εύχομαι ο μικρός Μπαμπίνος να πάρει τα χνάρια του πατέρα του , να θυμάται ποιος είναι ο πατέρας του, γιατί όταν ήταν μικρό μου έλεγε «γιαγιά εγώ είμαι ο Μπαμπίνος και ο μπαμπάς είναι ο κυρ Μπάμπης». Αυτά είναι μονάχα στα αυτιά μου, τίποτα άλλο. Εύχομαι να πάρει τα χνάρια του πατέρα του και μια μέρα να ρωτήσει τη μάνα του «Μαμά που είναι ο πατέρας μου, ποιος τον έφαγε ;» Στα πόδια του μπροστά σκοτώθηκε. Δεν είδε; Ήξερε, το περίμενε, για αυτό πήγε και άδειασε το μαγαζί σε τρεις μέρες στα πόδια της. Γιατί αν είχε σφαίρα στα πόδια της δεν θα μπορούσε να περπατήσει και να κάνει κάτι τέτοιο. Όλοι το λέγανε ότι προσποιούταν και ήταν απλά γρατζουνισμένη από τα τζάμια . Και όταν την ρώτησα όλα αυτά που έμαθα ότι άδειασε το μαγαζί μου απάντησε όχι μαμά το καθαρίζουνε το μαγαζί και εκείνη το άδειαζε. Έκλεψε όλα τα πράγματα του παιδιού μου. Τα πράγματα του παιδιού μου τα θέλω είναι ιερά, τα κρατούσε άντρας με όλη τη σημασία της λέξεως θέλω να τα πάρω πίσω και όπως θα αφήσω αυτό το σπίτι στον εγγονό μου έτσι θέλω να του αφήσω και αυτά τα πράγματα. Και να μάθει κάποια στιγμή ποιος ήταν ο πατέρα του. Γιατί αυτή είχε μίσος και κακία. Και τρεις φορές που πήγα να αυτοκτονήσω εμφανίστηκε ο Μπάμπης μου και μου είπε όχι μαμά μην το κάνεις από εσένα θα βγούνε αυτές οι αλήθειες».
-Aπο τη ημέρα της κηδείας πριν εφτά χρόνια έχει επισκεφτεί ξανά τον τάφο μαζί με το παιδί;
«Όχι ποτέ. Από εξάμηνα του μπαμπά του που και εκείνη την ημέρα δεν ήταν να έρθει η Αγγελική γιατί μου τηλεφώνησε και επειδή εμφανιζόταν στη Θεσσαλονίκη και δεν προλάβαινε, με ρώτησε αν μπορούμε να το κάνουμε άλλη μέρα, και όταν της είπα δεν γίνεται αυτό, σε δέκα λεπτά ήταν εκεί. Δεν θα ξεχάσω εκείνη την μέρα τη χαρά του εγγονού μου, τα λόγια του. Ακόμα ηχούν στα αυτιά μου «Πάμε παππού στο σπίτι του μπαμπά μου και της γιαγιάς Μαρίας». Και έκτοτε άλλο ένα τηλέφωνο που τον ξανά άκουσα κάτι Χριστούγεννα. Ντροπή της! Αίσχος και αμαρτία που κάνει το παιδί του παιδιού μου, που είναι δυο φορές παιδί μου, να μην με παίρνει τηλέφωνο. Αλλά όλο αυτό που κάνει θα το πληρωθεί μέρα που θα έρθει. Ορκίζομαι στο Θεό δεν της κάναμε τίποτα, δεν την ενοχλήσαμε αλλά τώρα θα βγούνε οι αλήθειες πλέον. Είναι λογικό το παιδί κλείνει τα δέκα πάει στα έντεκα να μην ξέρει ποια είναι η γιαγιά του και ο παππούς του; Υπάρχει πιο κοντινό αίμα; Να μην βλέπω το παιδί του παιδιού μου μια χαροκαμένη μάνα ; Θέλω δικαίωση Ξέρει ποιος τον έφαγε τον Μπάμπη.»
Η φωνή της κυρίας Μαρίας λυγίζει για μια ακόμη φορά και ξεσπάει σε κλάματα. «Κάθε μέρα βλαστημώ να ανοίξουν οι ουρανοί να πέσουν οι αστραπές να κάψουν αυτούς που φάγανε το παιδί μου και κάψανε την καρδούλα μου. Έχασα την όρασή μου από το κλάμα με μια βαλβίδα είναι η καρδιά μου και αυτή κάνει την ζωή της με τη περιουσία του γιου μου. Και δεν με ενδιαφέρουν όλα αυτά που γράφουν ότι η μάνα του Σάββα δεν την θέλει γιατί είναι μεγάλη. Είκοσι χρόνια διαφορά έχουν. Εμένα δεν με πειράζει αυτό, ας πάρει όποιον θέλει με υγεία της με χαρά της. Αλλά δεν μπορεί να μου στερεί να δω το εγγόνι μου. Είναι ανάξια να κρατήσει τα πράγματα του γιου μου και τα δικά μου. Δεν την περίμενα τέτοιο άνθρωπο», είναι τα τελευταία της λόγια ζητώντας τη δικαίωση για το παιδί της.