Ελένη Τσολάκη: «Με τα capital controls ζητούσα λεφτά από τους γονείς μου»
Δύσκολες στιγμές για όλους, ωστόσο πώς βιώνει η Ελένη Τσολάκη αυτή την σκληρή περίοδο για τη χώρα;
«Πέρασα δύσκολα με τα capital controls, όπως όλος ο κόσμος, αφού όλο αυτό μας βρήκε απροετοίμαστους. Το ακούγαμε μεν, συζητιόταν, αλλά κανείς δεν πίστευε πως θα φτάναμε ως εκεί. Εγώ ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν πήγαν ποτέ να βγάλουν κάρτα για να κάνουν αναλήψεις, γιατί είμαι και λίγο στον κόσμο μου. Οπότε δυσκολεύτηκα και πρακτικά. Αλλά νομίζω πως αυτό είναι μια λεπτομέρεια μπροστά σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Θεωρώ πως, αν προσπαθήσουμε να σκεφτόμαστε όσο πιο θετικά γίνεται, να το παλεύουμε, θα δυναμώσουμε και θα καταφέρουμε να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας» τόνισε στο People.
-Εσύ τι έκανες; Ζητούσες λεφτά από τους γονείς σου;
«Ναι, από τη μαμά μου, τον μπαμπά μου. Είναι μια περίοδος που σκέφτεσαι πως ο άλλος ζει έτσι και χωρίς capital controls, μπαίνουν τα μυαλά μας ξανά μέσα στο κεφάλι μας και συνειδητοποιούμε ορισμένα πράγματα ζωτικής σημασίας. Άλλωστε, και με 60 ευρώ την παλεύουμε. Δεν θυμάμαι να ξοδεύω σε μία ημέρα περισσότερα από αυτό το ποσό. Από την άλλη, αυτό έχει κάνει μεγάλο κακό στις επιχειρήσεις, που δυσκολεύονται πολύ αυτό το διάστημα.»
-Υπάρχει μια αίσθηση «κατάθλιψης» στον αέρα, σε πολύ μεγάλο κομμάτι των πολιτών. Ανήκεις σε αυτούς;
«Δεν σου κρύβω πως αυτό τον καιρό, και ειδικά από τη στιγμή που στην εκπομπή υπάρχει η πολιτική στήλη του Δήμου Βερύκιου, παρακολουθώ καθημερινά τα δελτία ειδήσεων και διαβάζω συνεχώς τις εξελίξεις σε blogs και sites. Πριν από δύο χρόνια δεν το έκανα αυτό. Και όντως, κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να είναι σε κατάθλιψη. Και νομίζω πως δεν μπορείς να νιώθεις διαφορετικά, αφού βιώνεις δίπλα σου την αγωνία, τη στενοχώρια και την ανέχεια. Θέλω να σκέφτομαι θετικά. Είμαι σε μια ηλικία που είναι η πιο δημιουργική μου, έχω όρεξη να δουλέψω και να κάνω πράγματα και δεν θέλω να με πάρει από κάτω. Μπορεί να είναι δύσκολες οι συνθήκες, αλλά πιστεύω πως στο τέλος της ημέρας όλα θα γίνουν σωστά και όπως πρέπει. Αρνούμαι να πιστέψω ότι τελειώνουν έτσι τα δημιουργικά μας χρόνια. Καμιά φορά, οι συνθήκες αυτές μας επαναφέρουν –με βίαιο τρόπο, δυστυχώς– στην πραγματικότητα. Την άκρη θα τη βρούμε μόνοι μας.»