Γιώργος Νανούρης: «Το ότι ζω τη ζωή μου κάνοντας ό,τι θέλω είναι τεράστια πολυτέλεια»

«Το ότι ζω τη ζωή μου κάνοντας ό,τι θέλω είναι τεράστια πολυτέλεια. Το ίδιο το θέατρο είναι η ανταμοιβή, το ότι μου επιτρέπει να υπάρχω με αυτό αλλά και μέσα αϊτό αυτό» τόνισε στο Instyle.

-Πολλοί Έλληνες ηθοποιοί δαιμονοποιούν την τηλεόραση στην Ελλάδα, ενώ στην Αμερική η τηλεόραση έχει γίνει κάτι σαν το Άγιο Δισκοπότηρο. Είναι τελικά τόσο κακή η τηλεόραση στην Ελλάδα;

«Δεν θεωρώ πως είναι δίκαιο να συγκρινόμαστε με το εξωτερικό. Οι δουλειές, τα μεγέθη και οι συνθήκες εκεί δεν έχουν καμία σχέση με μας. Η τηλεόραση είναι ένα μέσον, εξαρτάται πώς θα το χρησιμοποιήσεις. Ως μέσον, λοιπόν, μου αρέσει, αν και δεν είμαι ιδιαίτερα εξοικειωμένος. Το τι κάνω, τώρα, σε αυτό είναι άλλο θέμα.»

-Πες μας για το νέο σου πόνημα στην tv, το Πίξελ.

«Είναι μια εκπομπή που ήθελα να φτιάξω για ανθρώπους που δεν εμφανίζονται συχνά στην τηλεόραση, για ανθρώπους που. εκτιμώ, που είναι φίλοι ή συνεργάτες μου. Η ιδέα μου ήρθε το περασμένο καλοκαίρι. Τηλεφώνησα στο φίλο και επί χρόνια συνεργάτη μου Χρήστο Πέτρου και φτιάξαμε το κόνσεπτ μαζί - εκείνος τη σκηνοθετεί, εγώ γράφω τα κείμενα και την παρουσιάζω. Χρειάστηκε πολλή δουλειά για να βρούμε χορηγούς, παραγωγό, κανάλι και, έπειτα από ένα χρόνο αφάνταστου τρεξίματος, τα καταφέραμε. Θα είναι δώδεκα επεισόδια αρχικά. Δεν ξέρω τι θα γίνει μετά. Η σκέψη και η αγωνία μου είναι τα δώδεκα αυτά επεισόδια. Θέλουμε να είναι κάτι απλό, κανονικό, ευχάριστο, αλλά και ουσιαστικό. -Περίγραψε μας την πολυτιμότερη ανάμνηση που έχεις αποκτήσει από τη μακρά πορεία σου στο θέατρο. Ακόμα αισθάνομαι πως είμαι στην αρχή. Ειλικρινά, οι αναμνήσεις μου έχουν να κάνουν με τους ανθρώπους με τους οποίους έχω δουλέψει, έχω γνωρίσει κι έχω αγαπήσει. Με τα ξενύχτια στα θέατρα, ας αγωνίες, το ψάξιμο στην πρόβα, τα γέλια και τα κλάματα, τις φωνές και τις αγκαλιές. Νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη για όσα μου έχουν συμβεί ως τώρα και καμιά φορά μου φαίνονται εντελώς απίστευτα όλα αυτά και ταυτόχρονα εντελώς κανονικά!»