Όσα δεν γνωρίζουμε για την Χριστίνα Βίδου

"Όποτε πηγαίνω σε ένα νησί το καλοκαίρι, η πρώτη μου σκέψη είναι πώς θα είναι τον χειμώνα. Άδειο; Άγριο; Στα βιβλία διαβάζω πάντα τα δύο πρώτα κεφάλαιο, μετά το τελευταίο και μετά συνεχίζω την ανάγνωση του υπόλοιπου. Μάλλον αυτό έχει να κάνει με το ότι δεν αντέχω δυσάρεστες εκπλιίξεις στη ζωή μου. Υποθέτω ότι θα μου το εξηγήσει ο ψυχολόγος. Όνειρο ζωής ένα μικρό ξύλινο σπίτι, χωμένο στα δέντρα, με τη θάλασσα πιο κάτω. Να κόβω από το μποστάνι μου λαχανικά και να μυρίζω θάλασσα. Έχω ανάγκη την αλμύρα της, τον αέρα της, το χρώμα της, την ταραχή της. Κολυμπάω και χάνομαι. Εκεί νιώθω σπίτι μου. Οχι όμως, δεν είμαι χειμερινή κολυμβήτρια. θα ήθελα, αλλά δεν αντέχει η καρδούλα μου...", λέει η ίδια στο Τηλέραμα