Χρήστος Λούλης: «Με ενοχλεί καμιά φορά που δεν μπορώ να είμαι όσο κουλ θα ’θελα»
ΟΧρήστος Λούλης θυμάται… Τι νοσταλγεί από τη δεκαετία των 20 χρόνων στου;
«Το ότι είχα μεγάλη πνευματική δύναμη! Και ίσως μια αίσθηση στην πόλη πιο χαλαρή, που οι άνθρωποι δεν περπάταγαν στον δρόμο σφίγγοντας τα λεφτά τους μην τους τα κλέψει κάποιος - όσα είχαν τότε» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.
- Δεν επιθυμείς ακόμη να αλλάξεις τον κόσμο όπως μου έλεγες τότε;
«Οχι. Ακόμη κι αν αλλάζει, δεν θέλω εγώ. Βαριέμαι πια. Δεν έχει νόημα. Ας βρεθεί κάποιος άλλος που είναι πιο δυνατός από μένα, πιο καλός, πιο σοφός ή και πιο ψώνιο για να τον αλλάξει αυτός.»
- Μελαγχολείς λιγότερο πια;
«Οχι. Νομίζω το ίδιο. Είναι θέμα χαρακτήρα. Μου αρέσει πού και πού, μια φορά τη μέρα, δυο φορές τη βδομάδα, να κάθομαι και να μελαγχολώ λίγο. Μπορεί και για χαζομάρες. Είναι κάτι δικό μου.»
- Αυτή τη στιγμή τα «πρέπει» υπερισχύουν των «θέλω» σου;
«Αυτή τη στιγμή, ναι. Πιέζομαι πολύ, κουράζομαι, το ίδιο και η Εμιλυ, όμως η κατάσταση είναι τέτοια με δύο μωρά. Μπορεί να σκέφτομαι «να ’μουνα σ’ ένα νησί τώρα, σε μια απομονωμένη παραλία», αλλά αυτό που ζω τώρα το ζω με την καρδιά μου!»
- Αυτό είναι ευτυχία πια για σένα;
«Και το να μπορείς να κοιμάσαι τα βράδια ήσυχος. Το να ξυπνάς το πρωί με όρεξη.»
- Τι σε ενοχλεί στον εαυτό σου;
«Με ενοχλεί καμιά φορά που δεν μπορώ να είμαι όσο κουλ θα ’θελα. Φαίνομαι κουλ, αλλά δεν είμαι. Με ενοχλεί επίσης που χάνω το χιούμορ καμιά φορά, όταν είμαι μόνος μου με τον εαυτό μου.»