Τάσος Νούσιας: «Η Ελλάδα, σήµερα βάλλεται από µια ανάλγητη τραπεζική οµοσπονδία»
Για την κακή κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα μέσα από το δικό του καλλιτεχνικό πρίσμα μιλάει ο πολυπράγμων Τάσος Νούσιας ο οποίος αυτόν τον καιρό ενσαρκώνει τον Προμηθέα Δεσμώτη που σύντομα θα «κατέβει» στο θέατρο της Επιδαύρου...
Ο Προµηθέας ∆εσµώτης αφορά έναν υπερανεπτυγµένο πρωταγωνιστικό ρόλο που από γραφής µοιάζει (αµετ)ακίνητος. Ποιες ήταν, για εσένα, οι δυσκολίες του και ποιο το στοίχηµά του;
«Το δύσκολο για µένα δεν ήταν να συναισθανθώ την τεράστια µοναχικότητα του ήρωα σ’ αυτό το πρώτο αντιεξουσιαστικό και ουµανιστικό δράµα του παγκόσµιου ρεπερτορίου. Ούτε η παρουσία του σε µια φαινοµενικά ακίνητη τραγωδία που ο σκηνοθέτης Κώστας Φιλίππογλου -ως «παιδί» του Theatre de Complicite και του Σωµατικού Θεάτρου- κατάφερε να κινήσει «εικονοποιώντας» οράµατα του Προµηθέα που περιγράφονται πολύ καθαρά και γλαφυρά από τον ίδιο. Το ζητούµενο ήταν ο τρόπος µε τον οποίο ο αξεπέραστος αισχύλειος λόγος, ο οποίος εκφέρεται από έναν Τιτάνα σ’ ένα έργο που στερείται ανθρώπινων υποστάσεων (µε εξαίρεση την Ιώ), θα φτάσει στο σηµερινό κοινό. Η συγκεκριµένη παράσταση, όµως, κουβαλάει κι άλλα «στοιχήµατα». Με πρώτο και κυριότερο την ενεργοποίησή µου σε σχέση µε τον τόπο µου και την επανένταξη του ∆ΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων στον πολιτιστικό χάρτη της χώρας µε ένα στίγµα σοβαρό».
Ο «Προµηθέας», δηλαδή, ξεκίνησε από δική σου πρωτοβουλία;
«Και από έναν πυρήνα ετερόκλητων αλλά «συγγενών» στο πνεύµα ανθρώπων (δηµοτικές Αρχές, αρχαιολόγους, υπουργούς, καλλιτέχνες κ.ά.) που αναγνωρίζουν, ειδικά σε καιρό κρίσης, την ανάγκη της «κεφαλαιοποίησης» του πολιτισµού µας. Ενός πολιτισµού προαιώνιου και αξεπέραστου, ασχέτως αν παραβιάζεται απ’ άκρη σ’ άκρη».
Εννοείς;
«Την Ελλάδα, που ως άλλος Προµηθέας έδωσε κάποτε στην Ευρώπη τη «φωτιά» του πολιτεύµατος, της τέχνης, της επιστήµης της και σήµερα βάλλεται από µια ανάλγητη τραπεζική οµοσπονδία. Από τους εκπροσώπους ενός πολιτεύµατος που δεν ακούει στο όνοµα της «δηµοκρατίας» αλλά της τραπεζοκρατίας• brokers, stockers, bankers, ένα σωρό δηλαδή mother fuckers που δεν κουβαλούν κανένα δικαιϊκό σύστηµα, δεν υπηρετούν κανέναν λαό και καµιά ουσιαστική υπαρξιακή ανάγκη. ∆ική µου τουλάχιστον. Και µιλάω ως ηθοποιός που αισθάνεται υποχρεωµένος να «κλέψει» απ’ αυτό το καινούριο βασίλειο θαµµένες αξίες και να τις φέρει στο προσκήνιο για τους συνανθρώπους του».
Πηγή: Real