«Με λύπη μου σας ανακοινώνω ότι έφυγε από τη ζωή η μητέρα μου»

Ο Bar Bar στην στήλη του στο Λοιπόν ανέφερε:

«Πριν από λίγες μέρες ήρθε στα χέρια μου ένα e- mail από τη Στέισι Λέτσον, κόρη μιας μεγάλης Ελληνίδας, που με συγκλόνισε: «Αγαπητέ κύριε ΒΑR-ΒΑR, όπως σας αποκαλούσε η μητέρα μου, που σας λάτρευε, η Εύα Στυλ. Με λύπη σας ανακοινώνω ότι στις 4 Ιουλίου "έφυγε" από τη ζωή. Δεν ήταν μόνο σπουδαία τραγουδίστρια αλλά και σπουδαίος άνθρωπος. θα ήθελα να γράψετε δυο λόγια, για όσους τη θυμούνται».

Αστραπιαία πέρασαν από τα δακρυσμένα μου μάτια όλα τα χρόνια που με είχαν συνδέσει με αυτή τη μεγάλη Ελληνίδα, την Εύα Στυλ, που διάβαζε φανατικά το ΛΟΙΠΟΝ. Τόσο πολύ διάβαζε τα κείμενα μου, πού κάθε βδομάδα, όταν ήταν στην Αμερική, έστελνε την Στέισι από το Νιου Τζέρσι στην Αστόρια, όπου οι Έλληνες έκαναν ανάρπαστο το ΛΟΙΠΟΝ και ήταν σίγουρο ότι εκεί πάντα θα το έβρισκε. Όταν λοιπόν πρωτογνώρισα την Εύα Στυλ στην Αθήνα, έμαθα πως νονός της δεν ήταν ο Γιώργος Οικονομίδης, αλλά ο κομφερανσιέ Χρήστος Πύρπασος, που της έκοψε το επίθετο του πατέρα της Ηλία Στυλιανόπουλου και κράτησε μόνο το Στυλ. Και αν θέλετε να μάθετε περισσότερα, σας λέω ότι η Εύα (Ευανθία) γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου 1924 στο Βόλο, εκεί όπου γεννήθηκε κι άλλος ένας γίγαντας, ο Νίκος Γούναρης που συνεργάστηκε μαζί της μαζί της κι έλεγε γι αυτήν ότι συνδυάζει με την υπέροχη φωνή της μια όμορφη ψυχή. Δεν ήταν τυχαίο ότι η Εύα θαυματούργησε στην Αμερική, όταν έφυγε από την Ελλάδα το 1952 και συγκλόνισε με την φωνή της επί πολλές δεκαετίες ολόκληρη την ομογένεια, αλλά και τους Αμερικανούς. Θαυμαστές της και τα πιο μεγάλα ονόματα, από τον Χατζιδάκι, μέχρι τη Μελίνα Μερκούρη, τον Νίκο Κούρκουλο και τη Σοφία Βέμπο.

Η Στέισι παρομοιάζει τη μητέρα της με τους στύλους του Ολυμπίου Διός, πάντα σταθερή και αγέραστη. Και μου λέει: «Αν και μοναχοπαίδι, ποτέ δεν ένιωσα μοναξιά, γιατί η μητέρα μου ήταν πάντα δίπλα μου. Το όνειρο της ήταν να σπουδάσω, να βάλω ένα βραχιόλι στο χέρι μου, όπως έλεγε, και μαζί τα καταφέραμε. Στις άσχημες στιγμές της ζωής, όταν έπεφτα στη μεγάλη της αγκαλιά, ήξερα ότι όλα θα πάνε καλά. Νιώθω τόσο μεγάλη ευγνωμοσύνη για όσα έκανε για μένα. Είχε κάνει μια σπουδαία καριέρα και λάτρευε τη δουλειά της, όμως πάνω απ' όλα έβαζε εμένα. Γι αυτό κι εγώ μαζί με την πολύ καλή συγγραφέα, τη Βιολέτα Μπουσίου, ετοιμάσαμε την ιστορία της ζωής της, μια ιστορία αθάνατη, με τίτλο "Σπασμένα τριαντάφυλλα"».