Η εξομολόγηση της Σουλιώτη στο facebook: «Χριστέ μου τι τραβούσαν τόσα χρόνια τα παιδιά μου»

Η Ιωάννα κατάφερε μετά από πολλά χρόνια να κόψει το τσιγάρο και δηλώνει περήφανη και ανανεωμένη: «Είναι πλέον σίγουρο εγώ και ο καπνός - τσιγάρου και πούρου- είμαστε δύο ξένοι. Η γνωριμία μας ανήκει στο παρελθόν. Εδώ και μια εβδομάδα με χαλαρότητα, χωρίς νεύρα και στερητικό σύνδρομο ο καπνός μπήκε στο προσωπικό μου "Μουσείο των Απολιθωμάτων". Ένα μουσείο που μέχρι τώρα φιλοξενούσε μόνο άτομα, τώρα πια φιλοξενεί και καταστάσεις ή συμπεριφορές. Με την βοήθεια του Βιοσυντονισμού, επανήλθα στην κατάσταση που ήμουν πριν ξεκινήσω το κάπνισμα πριν 20 χρόνια περίπου. Η κάθε ημέρα αυτής της εβδομάδας ήταν και μια πίστα video game. Κάθε φορά και σε άλλο level. Στον πρωινό καφέ, στο μεσημεριανό γεύμα, στο απογευματινό περίπατο. Στην βραδινή έξοδο στο εστιατόριο, στο bar.... Τώρα πια είμαι ελεύθερη. Ελεύθερη από την σκλαβιά του καπνού, γεμάτη κ ήρεμη απολαμβάνω την κάθε ώρα χωρίς να πρέπει να της δώσω φόρτιση μέσα από ένα τσιγάρο ή πούρο. Δεν κλέβω χρόνο από τα παιδιά μου για να κάνω ένα τσιγάρο, ούτε τους μυρίζω σαν σταχτοδοχείο....Χριστέ μου τι τραβούσαν τόσα χρόνια κ αυτά!!! Μέρα με την μέρα φτάνω στον στόχο μου, όσο πιο μακριά του γίνεται και εύχομαι για πολλά χρόνια ακόμα, τουλάχιστον 20. Το πιο δύσκολο είναι να βάλεις τον εαυτό σου στην καθημερινότητα σου χωρίς αυτό. Είναι σαν χωρίζεις από έναν αγαπημένο σου και μετά να λες " Μα καλά εγώ πως ήμουν με αυτόν τόσο καιρό? Τι του έβρισκα?" Είχες δίκιοMarizanna Kikiri όταν μου το είχες πει, μόλις το είχες κόψει.
Κουράγιο. Δύναμη. Θέληση. Αυτά χρειάζονται για να ελευθερωθείς και να νιώσεις ολοκληρωμένος και χαρούμενος, για να θυμηθείς πως ήσουν στην προ-καπνού ζωή σου.»