Ζέτα Μακρυπούλια: «Όσο μεγαλώνω σκέφτομαι τη μητρότητα. Θέλω να κάνω παιδιά»

Έτυχε ποτέ να γνωρίσεις κάποιον και να πεις μέσα σου ότι «αυτός ήρθε για να μείνει στη ζωή μου»;

«Σαφώς και το έχω πει! Ο χρόνος το δείχνει αυτό. Έτυχε, λοιπόν, να το δω και να το καταλάβω στην πορεία. Αντιλαμβάνεσαι τους λόγους που έρχεται ο καθένας στο δρόμο σου…».

Κι όταν η ζωή σε διαψεύδει; Παραμένεις δυνατή ή λυγίζεις;

«Είναι δύσκολο, αλλά δεν μπορείς να μην παραμείνεις δυνατός. Δεν είναι όλα ευχάριστα και ρόδινα. Πρέπει να βρεις έναν τρόπο να πας μπροστά και να προχωρήσεις».

Πλέον, απογοητεύεσαι εύκολα;

«Δεν θα το έλεγα. Ή τουλάχιστον όχι τόσο όσο παλιότερα. Έχω μεγαλώσει πια, έχω άλλες προσλαμβάνουσες, άλλες εμπειρίες κι άλλες άμυνες που μου επιτρέπουν, όχι απλά να επιβιώνω, αλλά και να ξεχωρίζω μέχρι πού θα αφήσω κάτι ή μία κατάσταση να με επηρεάσουν. Πόσο αξίζει κάτι. Έχω πάρει τα μαθήματά μου. Δεν είμαι πια όπως ήμουν στα 19, στα 20 ή στα 25 μου. Δεν έχω πια πολλές απαιτήσεις από τον καθένα. Μάλλον όσες αναλογούν στον άλλον. Γιατί συνήθως απαιτούμε από τους άλλους πράγματα που δεν είναι δική τους δουλειά να μας προσφέρουν».

Τώρα που μία από τις καλύτερές σου φίλες, η Ρούλα Ρέβη, έγινε μαμά, άλλαξε η οπτική σου απέναντι στη μητρότητα;

«Έχω κι άλλες φίλες που έγιναν ήδη μανούλες. Απλά τη Ρούλα τυχαίνει να την ξέρετε… Όχι, δεν έχει αλλάξει κάτι. Το αν θα κάνει κάποιος παιδιά είναι κάτι πολύ προσωπικό και δεν επηρεάζεσαι τόσο από τους φίλους σου, λες και πήραν έναν ωραίο ζευγάρι παπούτσια που σε κάνει να σκέφτεσαι “αυτό θα το πάρω κι εγώ…”. Δεν πάει έτσι με το παιδί!».

Δεν έχουν καμφθεί οι όποιες ανασφάλειές σου πια σε σχέση με τη μητρότητα;

«Όσο μεγαλώνω το σκέφτομαι αυτό το θέμα, το έχω στο κεφάλι μου και θα ήθελα να το κάνω κάποια στιγμή. Θέλω να κάνω οικογένεια και παιδιά. Φαντάζομαι ότι θα γίνω μητέρα κάποια στιγμή. Αλλά δεν είναι αυτό κάτι που με αγχώνει ή με πιέζει να το κάνω αύριο κιόλας».

Πηγή: Down Town Κύπρου