Ράντου: «Στο σπίτι ούτε εγώ ούτε ο Βασίλης έχουμε το πάνω χέρι. Καταπιεζόμαστε…»

«Στο σπίτι ούτε εγώ ούτε ο Βασίλης έχουμε το πάνω χέρι. Νομίζω ότι και οι δύο καταπιεζόμαστε το ίδιο. Είμαστε έντονοι χαρακτήρες, αλλά όχι ίδιοι και για αυτό συμπληρωνόμαστε. Δεν έχουμε τις ίδιες νευρώσεις, εκεί που ένας “τα φτύνει”, ο άλλος είναι δυνατός. Όμως πιστεύω ότι είμαι πιο καλή μαμά από σύζυγος. Αυτή η νεύρωση με την ευθύνη και την πειθαρχία είναι πιο χρήσιμη στη σχέση μάνας και παιδιού, γιατί βοηθάς το παιδί να μάθει σε ένα σύμπαν σταθερό. Δεν βοηθάει, όμως, τόσο τις σχέσεις. Γιατί αυτή η ταμπέλα που ζητάω εγώ σε μια σχέση δεν είναι πάντα χρήσιμη. Πρέπει να αφήνεις τα πράγματα να έχουν μια ροή κι εγώ θέλω να τα ονοματίζω, να ξέρω τι είναι. Αυτό είναι λίγο καταπιεστικό και αναίτιο, το να θέλεις δηλαδή να εξηγήσεις τι είναι μια σχέση. Η Νικολέτα έχει τόσο έντονη προσωπικότητα μόνο και μόνο γιατί δεν μοιάζει σε αυτά που σκέφτομαι ούτε εγώ ούτε ο Βασίλης. Και το ότι δεν μαγνητίζεσαι από δύο ισχυρούς πόλους είναι από μόνο του πολύ ισχυρό. Από μικρή μάς επέβαλε τι θα έκανε στη ζωή της, δεν επηρεάστηκε καθόλου από εμάς. Και μόνο που είναι ένα παιδί που ξέρει τι θέλει, αυτό είναι απίστευτη λύτρωση για το γονιό. Κάποια στιγμή μάλιστα εξομολογήθηκε πως “με τον μπαμπά κάνω πάρα πολλές κουβέντες και με τη μαμά παίρνω αποφάσεις”. Άρα ξέρει από τον καθένα τι θα πάρει», δήλωσε στο περιοδικό «people». Και συμπλήρωσε: «Θα ήθελα να είχα δώσει περισσότερα, να νιώσω ότι είμαι χρήσιμη γενικότερα, γιατί δεν ξέρω αν έχω δώσει τόσα όσα έχω πάρει. Θα ήθελα να είχα κάνει περισσότερα παιδιά, ίσως και περισσότερα ταξίδια. Το καλό που έφτιαξα αφορά τέχνη και θέατρο. Το μεγαλύτερο κομπλιμέντο το έχω ακούσει από ένα φυλακισμένο, που μου είπε ότι του κράταγα συντροφιά μέσα στη φυλακή, και από μια γυναίκα που έπασχε από νευρική ανορεξία και είχε προσέξει τον τρόπο που έτρωγα στο Κωνσταντίνου και Ελένης και της άνοιγε την όρεξη. Ξέρεις, δεν ονειρεύτηκα ποτέ αυτό που είμαι σήμερα, δεν τολμούσα να κάνω πολύ μεγάλα όνειρα, πολλές φορές αδίκησα κι εμένα την ίδια στο πόσα πράγματα μπορούσα να κάνω. Έχω μικρότερη αίσθηση των δυνατοτήτων μου από όσο φαίνεται ότι έχω. Και ίσως κι αυτό δεν μου επέτρεψε να προσφέρω κι άλλα πράγματα. Τώρα που ολοκληρώνω έναν κύκλο μπορώ και να το καταλάβω».