Σταμάτης Κραουνάκης: «Δεν σου χρειάζονται όλοι»

Αναφέρεται στον έρωτα ή, καλύτερα, στην επιστροφή στον έρωτα, ενώ τα τελευταία χρόνια εστιάζει, γράφει στα social media, μιλά στα ραδιοφωνικά μικρόφωνα για την πολιτική κατάσταση. Παίρνει θέση, τα «χώνει», φαίνεται να μη χαμπαριάζει, δημιουργεί ντόρο, δεν ησυχάζει, ανεβάζει παραστάσεις, κάνει σχέδια και πάλι από την αρχή. «Πάντα έπαιρνα θέση για τα πράγματα, από τότε που με ξέρει η κοινωνία. Από 30 χρονών. Έχουν φοβηθεί. Οχι, δεν φοβάμαι... Εχω αισθανθεί την επιθετικότητα της καταστολής: "Αυτόν δεν τον θέλουμε επειδή μιλάει". Δεν μπορώ να αλλάξω πλέον χαρακτήρα. Μπορεί να κάνω και πατάτα, αλλά έτσι είμαι. Να πω το παραπάνω που μπορεί να ενοχλήσει. Εχω δημόσιο λόγο, γιατί να μη μιλήσω; Αυτό μου έμαθε ο Μάνος Χατζιδάκις: "Ο επώνυμος οφείλει να διατυπώνει δημόσια αυτό που ο ανώνυμος αδυνατεί". Το κράτησα. Από την άλλη, τι να πάθω; Δεν φοβάμαι. Είμαι ένας καλλιτέχνης που με αγαπάει η μισή Ελλάδα. Δεν θέλω όλη την Ελλάδα. Και αυτό μου το είχε πει ο Μάνος: "Δεν σου χρειάζονται όλοι"» τόνισε στο Βήμα.

Ακόμη όμως και με την αγάπη της μισής Ελλάδας, θα μπορούσε να είχε γίνει υπουργός. Έχει άλλωστε δεχθεί παραπάνω από μία προτάσεις-προσεγγίσεις. Η απάντησή του, «όχι. Εχω θέση για αυτό. Είμαι ζημιά για αυτά τα πράγματα. Δεν κάνω για τα κόμματα. Όταν ο καλλιτέχνης πάει στο γραφείο, η τέχνη πάει περίπατο. Τέλος, νόμος. Δεν είναι σωστό. Η δουλειά μου είναι τον άνθρωπο που θα έρθει στο κονάκι μου να πάρει το φάρμακό του να τον κοιτάξω. Να δώσω ιδέες, να βοηθήσω. Και όσες ιδέες έδωσα στην πρώτη κυβέρνηση πήγαν στις καλένδες». Τον ρωτάμε αν ήταν ιδέα του να πάει και στην Επιτροπή Δημοσίου Χρέους στη Βουλή. «Πήγα γιατί με κάλεσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Της είχα εκτίμηση στη δουλειά που κάνει, μου είπε ότι χρειαζόταν βοήθεια και πήγα. Χωρίς φυσικά να φανταστώ ότι θα γίνει όλο αυτό το σόου με τις ενδυματολογικές επιλογές μου. Αλλωστε δεν είχα, ούτε έχω, κοστούμι».