Ξένια Καλογεροπούλου: «Είναι θέατρο με μεγάλες δυσκολίες το παιδικό»

Πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με το παιδικό θέατρο;

«Είναι μια πολύ παλιά ιστορία. Το 1972 ήταν μια εποχή λίγο μελαγχολική, λόγω δικτατορίας. Κάναμε τότε διάφορες ωραίες παραστάσεις με τον Γιάννη Φερτή. Εγώ όμως είχα την ψυχολογική ανάγκη να κάνω κάτι άλλο, πιο φρέσκο. Πρότεινα να κάνουμε μια παράσταση για παιδιά. Δεν είχα ξαναδεί παιδικό θέατρο εδώ. Έγινε λοιπόν η πρώτη παράσταση με έναν πολύ σημαντικό, θίασο (τη Λήδα Πρωτοψάλτη, τον Μίμη Χρυσομάλλη, τον Σταμάτη Φασουλή, τη Σμαράγδα Σμυρναίου και την Υβόννη Μαλτέζου) και σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Σιγά σιγά κατάλαβα ότι το θέατρο για παιδιά δεν μπορώ να το σταματήσω κι έτσι αυξήθηκαν οι απαιτήσει μου πάνω οε αυτό. Κυρίως κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι το θέατρο για τα παιδιά και πόσο γοητευτικό για μένα. Είναι θέατρο με μεγάλες δυσκολίες. Δεν αναφέρομαι σε υλικό επίπεδο, αλλά στη δυσκολία να βρεις τι να πεις -και πώς να το πεις- στα παιδιά».

Τα παιδιά είναι πιο δύσκολο κοινό;

«Δεν είναι πιο δύσκολο. Είναι αλλιώτικο. Δεν μπορώ εύκολα να το εξηγήσω με λόγια, γιατί είναι κάτι που περισσότερο το αισθάνομαι. Αυτό που ξέρω είναι πως για να είναι καλή μια παράσταση για παιδιά, πρέπει να είναι και για τους μεγάλους».

Πηγή: ΟΚ