Αθηνά Μαξίμου: «Ο καθένας έχει το παρελθόν του»

«Έχω περάσει αρκετές δύσκολες περιόδους. Συνήθως ήταν μετά από έναν χωρισμό» τόνισε στο You.

-Πιστεύεις ότι μια γυναίκα όταν παντρεύεται πρέπει να κλείνουν οι «κουρτίνες» της προηγούμενης ζωής της;

«Όχι δεν το πιστεύω, ο καθένας έχει το παρελθόν του. Το παρελθόν του είναι αυτό που έχει φτιάξει το παρόν του και ενδεχομένως επηρεάζει και το μέλλον του, επομένως δεν μπορείς να πεις «τα πετάω όλα για το νέο». Είναι σαν να πετάς εσένα, τη ζωή σου, τα χρόνια, τις εμπειρίες, όλα. Το να «αδειάζεις» και να πετάς τη ζωή σου είναι σαν να αναιρείς τον ίδιο σου τον εαυτό.»

-Με τον Αιμίλιο έχεις παντρευτεί με θρησκευτικό γάμο;

«Ναι, το 2006.»

-Έχεις βάλει νυφικό;

«Ναι. Είχε γίνει σε πολύ κλειστό κύκλο, με φίλους και συγγενείς και το ευχαριστηθήκαμε πολύ!»

-Εκπλήξεις σού κάνει;

«Όχι πολλές.»

-Τι κάνετε μαζί επαγγελματικά;

«Καταρχήν την «Εποχή του κυνηγιού» στο θέατρο «Κιβωτός» κάθε Δευτερότριτο που είναι παραγωγή του και πρωταγωνιστώ μαζί με αξιόλογους συναδέλφους αλλά και το «Billy Elliot» που εκεί παίζουμε μαζί.»

-Στα οικονομικά ποιος κάνει κουμάντο στο σπίτι;

«Ο Αιμίλιος μπορώ να πω. Είναι πιο συγκεντρωτικός σε σχέση με αυτά. Όχι ότι εγώ δεν είμαι πολύ καλή, αλλά επειδή το έχει αναλάβει εκείνος εγώ κάνω άλλα.»

-Εσύ sexy νιώθεις;

«Κάποιες φορές ναι κάποιες όχι. Αυτό είναι ανάλογα πώς είσαι και τι συμβαίνει στη ζωή σου.»

-Οι γονείς σου ζουν στη Θεσσαλονίκη;

«Η μητέρα μου, ο πατέρας μου δεν ζει.»

-Σου λείπει ο μπαμπάς σου;

«Πάρα πολύ... Μου λείπει όλο αυτό που έχουν οι κόρες με τον μπαμπά τους...»

-Καλή κόρη είσαι;

«Είμαι πάρα πολύ καλή κόρη και μερικές φορές νευριάζω γι’ αυτό.»

-Είσαι μοναχοκόρη;

«Ναι.»

-Διακρίνω μια ευαισθησία όταν μιλάς για το παιδί, τον Αιμίλιο και τους γονείς σου...

«Είμαι πολύ ευαίσθητη και συνήθως όταν νιώθω καλά με κάποιον αφήνω να φανούν και λίγο περισσότερο τα συναισθήματά μου...»

-Δεν φοβάσαι, όμως, ότι κάποιοι μπορεί να σε εκμεταλλευτούν;

«Δεν με νοιάζει. Για να με εκμεταλλευτούν σημαίνει πως άφησα εγώ το χώρο να το κάνουν. Πάντα δύο φταίνε στα πράγματα, ο ένας που εκμεταλλεύεται το χώρο και ο άλλος που του τον δίνει...»