Αριάν Λαμπέντ: «Ο τρόπος που μιλάω τώρα είναι φτιαχτός »
Στην ταινία «Αστακός» αποτυπώνεται η αυθαιρεσία με την οποία επιλέγουμε τα στοιχεία που μας ενώνουν ή όχι με τους συντρόφους μας. Η λογική που υιοθετούμε για να δικαιολογήσουμε τη σύνδεσή μας είναι στη βάση της παράλογη και στην πραγματικότητα δεν καθορίζεται από μας.
«Σίγουρα ακολουθούμε κι εμείς κανόνες από το περιβάλλον μας. Συνήθως επιλέγουμε κάποιον που κάνει κάποια δουλειά παρόμοια με τη δική μας. Αυτό που έχουν κάνει όμως στην ταινία ο Γιώργος και ο Ευθύμης Φιλίππου παραπέμπει σε κάτι μεγαλύτερο, το οποίο έχει να κάνει με το πώς λόγω αυτών των κανόνων μπορεί να κάνουμε πολύ παράλογα πράγματα στη ζωή μας χωρίς να το σκεφτόμαστε καν. Αυτό μπορεί να ισχύσει ακόμα και για την αγάπη, ακόμα και για το τέλος μας. Ο καθένας βλέπει ό,τι θέλει στην ταινία, αλλά εγώ θέλω να βλέπω ότι οι χαρακτήρες μπορεί να αγαπιούνται ακόμα και ας μην έχουν κοινά. Ξεχνάμε ότι μπορούμε να σκεφτόμαστε με διαφορετικούς τρόπους. Ο τρόπος με τον οποίο έχουμε μεγαλώσει δεν είναι απαραίτητα ο σωστός και ο μοναδικός. Μιλώντας για τον εαυτό μου, δεν είχε καμία λογική για μια ηθοποιό να πάει στην Ελλάδα και να αρχίσει να κάνει ταινίες εκεί. Μπορείς όμως να το κάνεις για άλλους λόγους επειδή αγαπάς κάποιον, επειδή δεν έχεις πάει ποτέ κάπου και θες να το δεις, επειδή σε τραβάει κάτι άλλο» τόνισε ο Αριάν Λαμπέντ στο Πρώτο Θέμα.
Υπάρχει κάτι από το οποίο δυσκολεύεται εκείνη να αποδεσμευτεί; «Πολλά μάλλον. Ο τρόπος που σου μιλάω τώρα είναι φτιαχτός, ξέρω ότι είναι συνέντευξη, ο τρόπος που δουλεύεις ή μιλάς διαφορετικά σε κάποιον αν είναι άντρας ή γυναίκα. Σίγουρα θα ήθελα να είμαι πιο δυνατή και ελεύθερη απ’ ό,τι είμαι, αλλά και πιο κοντά στους χαρακτήρες που κάνω στο σινεμά. Δεν νιώθω ότι έχω το κουράγιο που έχουν κάποιες γυναίκες που έχω υποδυθεί στο σινεμά. Μάλλον από φόβο. Θα ήθελα να μπορώ συνέχεια να είμαι εγώ και να ξέρω τι είναι αυτό, χωρίς να το φτιάχνω ανάλογα με το περιβάλλον μου. Αλλά, εντάξει...». (γελάει)»