Νικολέτα Καρρά: «Την απώλεια, δυστυχώς, δεν μπορώ να τη διαχειριστώ πια»

Το καλοκαίρι που σε είδα ήσουν στενοχωρημένη γιατί είχες «χάσει» το γατάκι σου!

«Μετά την απώλεια της μητέρας μου, που ήταν χρόνια πριν, η πρώτη απώλεια που έζησα ήταν αυτή της γάτας μου. Όλοι όσοι χάνουν τα ζωάκια τους στενοχωριούνται πάρα πολύ. Πάντως νομίζω ότι το μεγέθυνα πολύ στο μυαλό μου γιατί την απώλεια, δυστυχώς, δεν μπορώ να τη διαχειριστώ πια».

Τελικά δεν εξοικειώνεσαι με αυτό το θέμα ποτέ;

Όχι. Γιατί όσο κι αν προσπαθώ να είμαι ρεαλίστρια, την απώλεια δεν μπορεί να τη χωρέσει αντικειμενικά ο ανθρώπινος νους. Απλώς τη δεχόμαστε γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή.

Πάντως θα περίμενε κανείς, επειδή το έχεις περάσει και, μάλιστα, πολύ δύσκολα, ότι ίσως το αντιμετωπίσεις με περισσότερη ψυχραιμία...

«Και εγώ έτσι πίστευα αλλά ήμουν χειρότερα από ό,τι περίμενα. Και τελικά μετά από τόσα χρόνια κατάλαβα ότι ο θάνατος είναι ένα θέμα που πρέπει να το δουλέψω. Να πάω σε έναν ειδικό να με βοηθήσει γιατί είδα ότι παθαίνω μεγάλη ζημιά».

Δεν έχεις πάει ποτέ σε ψυχολόγο;

«Όχι δεν έχω πάει. Είχα σκεφτεί μετά το χαμό της μαμάς μου να πάω αλλά δεν το έκανα τελικά, τα έβγαλα πέρα μόνη μου. Έτσι κι αλλιώς μου αρέσει να κάνω συζητήσεις με τον εαυτό μου και να τον ψαχουλεύω γενικά και νομίζω ότι τα καταφέρνω σε έναν πολύ καλό βαθμό.

Θα ξαναπάρεις ζώο;

«Πήρα ήδη. Τον πρώτο καιρό δεν ήθελα καθόλου και ήμουν απόλυτη ότι δεν θα ξαναπάρω, μετά διαπίστωσα ότι ένα ζωάκι μέσα στο σπίτι είναι καλή ενέργεια».

Υπήρξαν περίοδοι που η μόνη μου συντροφιά ήταν η γατούλα. Γάτα πήρες ή σκύλο;

«Στην αρχή σκέφτηκα να πάρω σκύλο για να μην κάνω συγκρίσεις αλλά το πρόγραμμά μου δεν μου το επιτρέπει. Οπότε κατέληξα πάλι στη γάτα που είναι πιο αυτόνομη. Πήρα, μάλιστα, ένα ημίαιμο γατάκι του δρόμου που ήρθε στο σπίτι μου στην Κύπρο. Ήταν πολύ χαδιάρικο και ουσιαστικά αυτό με διάλεξε!».

Πηγή: you