Χρ. Παπακαλιάτης: «Οι άνθρωποι φοβόμαστε τον έρωτα, γιατί μας τυφλώνει, μας ξεβολεύει»

Η πρώτη σου κινηματογραφική ταινία, «Αν», προβλήθηκε το 2012 και πήρε εξαιρετικές κριτικές. Η επιτυχία της ήταν για σένα ένα κίνητρο για να ανεβάσεις τον πήχη ψηλότερα, αλλά και μια αγωνία για το αν θα καταφέρεις να ξεπεράσεις τον εαυτό σου;

«Πάντα αυτός είναι ο στόχος και πάντα υπάρχει αυτή η αγωνία. Ειδικά στη συγκεκριμένη δουλειά, που έχει επτά πρωταγωνιστές, δύο γλώσσες και αγγίζει θέματα αρκετά δύσκολα και ακραία. Δεν ξέρω αν θα πετύχω το στόχο μου, ξέρω όμως με σιγουριά ότι δύο χρόνια τώρα έχω δώσει τα πάντα για να γίνει αυτή η ταινία όπως την ονειρεύομαι. Ακόμα και τώρα που μιλάμε, ψάχνω συνέχεια να διορθώσω κάτι που μπορεί να μου έχει ξεφύγει».

Θα ήθελες στο μέλλον να δημιουργήσεις ένα σενάριο, που να μην είναι στα θεμέλια του ερωτικό;

«Ναι, πολύ. Αν και πιστεύω πως τον έρωτα τον χρησιμοποιώ στα σενάρια μου πάντα σαν όχημα, προκειμένου να θίξω και άλλα θέματα που με απασχολούν την εκάστοτε εποχή. Ο έρωτας είναι ένα πολύ ωραίο άλλοθι, γιατί πάντα προσφέρει μια μαγεία, ένα παραμύθι. Είναι μια αδυναμία που όλοι μας κατά βάθος κρύβουμε και μας αφορά. Επίσης, μην ξεχνάμε ότι ο έρωτας την ίδια στιγμή είναι και πόλεμος. Περιέχει τρομερά αντιφατικά στοιχεία. Δεν έχει αποστείρωση, ούτε πρόγραμμα, έχει αδυναμίες και εκπλήξεις, γι' αυτό και έχει ενδιαφέρον. Οι άνθρωποι απλά τον φοβόμαστε, γιατί μας τυφλώνει και χάνουμε τον έλεγχο, μας ξεβολεύει. Όμως, κατά βάθος, όλους μας αγγίζει».