Η εξομολόγηση του Λιβιεράτου: «Έμεινα χωρίς λεφτά. Ήμουν ταπί. Ζούσα με δανεικά φίλων»

Σου έτυχαν πολλά προβλήματα μαζί;
«Ναι, αυτό συνέβη. Δεν ήμουν έτοιμος γι’ όλα αυτά που παρουσιάστηκαν. Πρόεκυψαν και πολλά και σοβαρά προβλήματα και μάλιστα όλα μαζί. Δεν ήμουν έτοιμος να τα αντιμετωπίσω και γονάτισα. Αφέθηκα. Σιγά σιγά, με τη βοήθεια ειδικών και μη, φίλων και εχθρών, όλο αυτό το πράγμα βρήκε την άκρη του.
Με το κλείσιμο του μαγαζιού σου, ξαφνικά έβγαζες λιγότερα χρήματα απ' όσο πριν;
«Δεν έβγαζα λιγότερα, έμεινα χωρίς λεφτά. Ήμουν δύο χρόνια άνεργος. Ήμουν ταπί. Ζούσα με δανεικά φίλων. Έπιασα μια δουλειά στο εξωτερικό να βγάζω κάποια χρήματα για να στέλνω στα παιδιά μου. Αλλά έχασα σχεδόν τα πάντα. Ήμουν δύο χρόνια χωρίς μεταφορικό. Από εκεί που είχα τρία αυτοκίνητα, βρέθηκα να κυκλοφορώ με τα πόδια, το μετρό και λεωφορεία. Έχω μάθει να ζω με λίγα. Και αυτήν τη στιγμή που μιλάμε δεν ζω με πολλά, αλλά με τα βασικά. Είμαι όμως πολύ χαρούμενος που έχω τα βασικά.
Όταν βρέθηκες χωρίς καθόλου χρήματα, γιατί δεν επικοινώνησες με τους παλιούς σου φίλους -π.χ., τον Αντώνη Ρέμο-, ζητώντας κάποια συνεργασία;

Δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω αυτό. Ούτε επαίτης θα γινόμουν ούτε θα πα-ρακαλούσα ποτέ κανέναν. Δεν ήμουν και ψυχολογικά έτοιμος να δουλέψω. Οταν άρχισα να επανέρχομαι, ήθελα αυτό το πράγμα να το ξεκινήσω μόνος μου ώστε να αποδείξω σε φίλους και συνεργάτες ότι πια είμαι σε θέση να με εμπιστευτούν ξανά. Δεν βιάζομαι. Έχω πολλή υπομονή. Όσον αφορά τον Αντώνη, να ξέρεις ότι ήταν δίπλα μου από την αρχή. Πολύ δίπλα μου και ουσιαστικά κοντά μου. Ένας άνθρωπος δεν είναι απαραίτητο να βρίσκεται καθημερινά στη ζωή σου. Πολλές φορές εμφανίζεται ως άγγελος. Έρχεται, κάνει αυτό που είναι να κάνει και φεύγει.
Η ισορροπία σου είναι το σπίτι σου ή η δουλειά σου;
Η δουλειά μου είναι το φάρμακο μου. Δεν με ένοιαζαν ποτέ τα λεφτά σε πρώτη φάση. Αυτό μου έμαθε η μάνα μου από νωρίς.
Πηγή: ΕΓΩ