H συγκλονιστική περιγραφή της Ζωής Χωραφά για το μακελειό στο Παρίσι:«Είμαι ακόμη σε ένταση και σοκ»
Η κόρη του διεθνούς φήμης Έλληνα ηθοποιού Γιώργου Χωραφά, η επίσης ηθοποιός Ζωή Χωραφά, έζησε από πρώτο χέρι τα όσα συνέβησαν πριν από περίπου μία εβδομάδα στο Παρίσι και μεταφέρει με γλαφυρό τρόπο τους νέους ρυθμούς της γαλλικής πρωτεύουσας.
Πού βρισκόσουν το βράδυ της Παρασκευής;
Ήμουν στο διαμέρισμά μου στο Παρίσι. Ήταν μια ήσυχη βραδιά για μένα. Είχα πολλή δουλειά κι έτσι δεν κανόνισα να βγω. Είχα σχεδιάσει να δουλέψω όλο το βράδυ στον υπολογιστή μου.
Πώς έμαθες τα νέα της επίθεσης και πώς αντέδρασες;
Περίπου στις 22.00, άρχισα να βλέπω αναρτήσεις φίλων μου στο Facebook που έγραφαν: «Πέφτουν πυροβολισμοί στο 10ο Διαμέρισμα, να είστε προσεκτικοί». Και γρήγορα αυτό γιγαντώθηκε. Άρχισα να διαβάζω αναρτήσεις φίλων που έγραφαν «Ακούστηκαν πυροβολισμοί, μη βγείτε έξω», «Βόμβες έξω από το γήπεδο Stade de France», «Συναγερμός! Πυροβολισμοί στην πλατεία Δημοκρατίας τώρα!». Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς συμβαίνει, οπότε αποφασίζω να ανοίξω την τηλεόραση. Παράλληλα, μου έρχονται μηνύματα από την οικογένειά μου και από φίλους μου στο Παρίσι, τις ΗΠΑ και την Ελλάδα. Απαντώ αμέσως για να τους διαβεβαιώσω πως είμαι καλά. Η καρδιά μου χτυπάει γρήγορα, το στομάχι μου σφίγγει. Ακούω τα έκτακτα δελτία στην τηλεόραση και παρακολουθώ τι ανεβάζουν οι φίλοι μου στο Facebook, για να δω αν κάποιος που ξέρω είναι εκεί. Ο χρόνος έχει σταματήσει. Είναι 23.00 και οι πρώτοι αριθμοί ανακοινώνονται: 18 θάνατοι. 23.10: 40 θάνατοι. 23.30: 60 θάνατοι... Μου τηλεφωνούν οι γονείς μου που βρίσκονται στην Καλιφόρνια και μόλις έχουν μάθει τα νέα. Τους διαβεβαιώνω πως είμαι καλά, όπως και ο αδελφός μου και μου έχει στείλει μήνυμα. Τηλεφωνώ στη γιαγιά μου που ζει έξω από το Παρίσι για να της πω πως είμαι καλά. Νιώθω αδύναμη. Νιώθω φοβισμένη. Βλέπω αναρτήσεις στο Facebook με το hashtag #portesouvertes, που φτιάχτηκε εκείνες τις ώρες για όποιον βρίσκεται στο δρόμους και ψάχνει για ένα ασφαλές μέρος να κρυφτεί. Ο κόσμος ανοίγει τα σπίτια του σε οποιονδήποτε έχει ανάγκη. Αμέσως το αναρτώ κι εγώ. Είναι 23.40 και ανακοινώνουν πως περίπου εκατό άτομα είναι υπό ομηρία στο Bataclan. Στο Facebook επικρατεί πανικός, αφού υπάρχει και η φήμη πως πυροβολισμοί πέφτουν στο Μαρέ, στο Τροκαντερό και σε άλλα σημεία του Παρισιού (ευτυχώς αργότερα η φήμη δεν επιβεβαιώθηκε). Τα μεσάνυχτα ανακοινώνεται πως οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας εισβάλλουν στο Bataclan. Μία ώρα μετά ανακοινώνουν πως βρέθηκαν 80 νεκροί και 200 τραυματίες μέσα στο συναυλιακό χώρο. Σοκαρισμένη κλείνω την τηλεόραση και προσπαθώ να κοιμηθώ.
Ποια είναι εκείνη η εικόνα που σου έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό από τη συγκεκριμένη νύχτα;
Μια ανάρτηση στο Facebook από έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζω καν. Ένας νέος άντρας έγραφε: «Είμαι στοBataclan. Στον πρώτο όροφο. Βαριά τραυματίας. Προωθήστε το στην αστυνομία γρήγορα. Υπάρχουν επιζώντες μέσα. Σκοτώνουν τους πάντες. Έναν προς έναν. Πρώτος όροφος, βιαστείτε!». Αργότερα πόσταρε: «Ζωντανός. Απλά με μερικά κοψίματα. Σφαγιασμένα πτώματα παντού».
Ποια είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή στο Παρίσι;
Όλοι έχουν επιστρέψει στους κανονικούς τους ρυθμούς, πηγαίνουν στη δουλειά τους, τα παιδιά στο σχολείο. Όλοι, φυσικά, είναι ακόμη σε σοκ και ένταση. Και σε επιφυλακή.
Ποιες είναι οι σκέψεις σου, τώρα που είσαι πιο ψύχραιμη, για όλα αυτά που συνέβησαν;
Μετά από μια τέτοια πράξη μίσους, αυτό που βλέπω να προκύπτει παντού είναι μόνο πράξεις αγάπης και καλοσύνης. Εκείνο το βράδυ ο κόσμος άνοιξε τα σπίτια του, τα μπαρ, τα εστιατόρια για να προστατεύσει τους συνανθρώπους μας, άνθρωποι έσωσαν ζωές άλλων ανθρώπων. Την επομένη, υπήρχαν τεράστιες ουρές για να δώσει ο κόσμος αίμα για τους τραυματίες. Και τι μήνυμα είναι αυτό: Εκείνοι (σ.σ. οι τρομοκράτες) να δίνουν το αίμα τους εξαιτίας του μίσους κι εμείς για την αγάπη.
Φοβάσαι; Είσαι απαισιόδοξη;
Είμαι ακόμη σε ένταση και σοκ, αλλά αυτό που νομίζω πως χρειαζόμαστε, μέρα με την ημέρα, είναι να αποκαταστήσουμε την ελπίδα μας για ένα καλύτερο αύριο.
Ποιο το μήνυμα που στέλνει ένας κάτοικος του Παρισιού σε όλο τον κόσμο;
Το Παρίσι είναι η πόλη του φωτός, της αγάπης, της παγκόσμιας κουλτούρας, εκεί όπου οι άνθρωποι όλου του κόσμου ζουν μαζί. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να βάλουμε τα δυνατά μας και να μην αφήσουμε το φόβο, το μίσος και το ρατσισμό να μετατρέψουν το Παρίσι σε μια πόλη του σκότους, των διακρίσεων και των συγκρούσεων. Flutuact nec mergitur... («Κλυδωνιζόμενο –αλλά– μη βυθιζόμενο»).
