Τρουφάκου: «Τα θέματα ελληνισμού ήταν μέρος της οικογενειακής μας κουλτούρας»

«Ο χαρακτήρας βασίστηκε σε τραγουδίστριες που βρέθηκαν στο πλευρό του Τσιτσάνη καθώς και στις μεγάλες του συνεργασίες, χωρίς η Λέλα να είναι κάποια από αυτές. Η Λέλα ως χαρακτήρας περιγράφει τα δεινά της κατοχικής Ελλάδας. Οπως λέει κι εκείνη στην ταινία, είναι μια γυναίκα «που έχει χάσει τον αδερφό της στην Αλβανία, τον πατέρα της στους βομβαρδισμούς και έχει τη μάνα της κατάκοιτη». Εχει μια πολύπαθη ζωή. Αγωνίζεται όμως μέσα σε ένα κόσμο ανδρών, με το ταλέντο της, για το ταλέντο της, και συναντά και ερωτεύεται τον Βασίλη Τσιτσάνη» δήλωσε στο TV Εθνος.

-Στην οντισιόν για τον Τσιτσάνη η Λέλα εκφράζει με τη φωνή της τον πόνο της εποχής.

«Η Λέλα έχει μια δωρικότητα τόσο στην ερμηνεία των τραγουδιών όσο και στη συμπεριφορά της. Πώς αλλιώς να επιβιώσει στη νύχτα των αντρών; Τότε υπήρχε μια συνθήκη στο πάλκο πριν σηκωθεί από τη θέση της η γυναίκα ερμηνεύτρια όπως έκανε, ας πούμε, η Μαίρη Λίντα.»

-Εσύ είχες σχέση με το ρεμπέτικο τραγούδι πριν κάνεις την ταινία;

«Είχα την τύχη να τραγουδήσω ρεμπέτικα στο θέατρο. Η «Παρέλαση», μια από τις πιο αγαπημένες παραστάσεις μου, άνοιγε με το «Ζωή είναι αυτή ζωίτσα μου» τραγουδισμένο από τη Ρίτα Αμπατζή. Εχω μια αγάπη για το ρεμπέτικο που την έχω κληρονομήσει από τον πατέρα μου, ο οποίος ως εκδότης είχε ασχοληθεί πολύ με την προεμφυλιακή και εμφυλιακή Ελλάδα και τη Μικρασιατική Καταστροφή. Τα θέματα ελληνισμού και ελληνικότητας ήταν μέρος της οικογενειακής μας κουλτούρας, οπότε είναι σαν βίωμα αυτή η σχέση, δεν αποτελεί μεταγενέστερη γνώση. Η δημιουργία του «Ουζερί Τσιτσάνης» στάθηκε για μένα αποκαλυπτική μέσω των λιτών εργαλείων της τραγουδίστριας της εποχής που είχα στη διάθεσή μου. Είχε έρευνα, είχε προσπάθεια. Η ερμηνεία έβγαινε ερήμην. Οι τραγουδίστριες τότε ήταν αγωγοί των τραγουδιών του Τσιτσάνη και η ερμηνεία προέκυπτε μέσα απ’ αυτόν.»