Γιώργος Νανούρης: «Το πάθος και η τρέλα του καλλιτέχνη δεν τελειώνουν ποτέ»
Το περασμένο καλοκαίρι ο Γιώργος Νανούρης πρόσθεσε μία ακόμη σημαντική συνεργασία στο βιογραφικό του.
Ύστερα από πρόταση του Σταύρου Ξαρχάκου είχε ρόλο σκηνοθέτη στη Σονάτα του Σεληνόφωτος, που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών, όπου το μονόλογο της γυναίκας με τα μαύρα κρατούσε η Μαρινέλλα. «Πραγματικά δεν θα σκεφτόμουν ποτέ ότι μπορούσε να μου συμβεί αυτό. Έπεσα από τα σύννεφα. Ο Σταύρος Ξαρχάκος είδε την Κατερίνα και την επόμενη μέρα μού ζήτησε ραντεβού. Μου είπε πως σχεδίαζε να κάνει τη Σονάτα και μου ζήτησε να σκηνοθετήσω. Τα συναισθήματά μου ήταν ανάμεικτα. Από τη μία θέλεις να φύγεις τρέχοντας και από την άλλη να πετάξεις από τη χαρά σου. Όταν έχεις δύο τέτοιους καλλιτέχνες στα χέρια σου, η ευθύνη είναι τεράστια. Άρα η ευθύνη υπερτερεί της χαράς. Ήταν εξαιρετική η συνεργασία μας. Η παράσταση είχε αυτή την απήχηση, γιατί με άφησαν πραγματικά να δουλέψω όπως ήθελα. Η δοτικότητά τους με ξεκλείδωσε και με βοήθησε να χαλαρώσω. Όταν συνειδητοποίησα πως αυτοί οι δύο καλλιτέχνες με εμπιστεύονται, τότε άρχισα να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου. Πάντα είχα ανασφάλειες» τόνισε στο People.
Τι έμαθε μέσα από τη συγκεκριμένη συνεργασία; «Πως το πάθος και η τρέλα του καλλιτέχνη δεν τελειώνουν ποτέ. Είδα αυτούς τους ανθρώπους, με τόσα χρόνια πορείας στα καλλιτεχνικά δρώμενα, να έχουν το πάθος ενός ανθρώπου που βγαίνει τώρα στη δουλειά. Η Μαρινέλλα, πριν βγει στη σκηνή, έτρεμε σαν κοριτσάκι. Νιώθαμε το ίδιο άγχος, είχαμε τις ίδιες ανασφάλειες και οι τρεις μας κι έτσι γεφυρώθηκε το ηλικιακό μας φάσμα. Επίσης, έμαθα ότι δεν έχω πια δικαίωμα να πω ότι κουράστηκα. Δουλεύαμε ατελείωτες ώρες για το συγκεκριμένο project και κανείς τους δεν παραπονέθηκε. Ήταν μεγάλο μάθημα για μένα…».