Γιώργος Σαμπάνης: «Bαρέθηκα να κάνω πρόβες, εγώ που τις λατρεύω»
Για το πιστό κοινό του, που γεμίζει για τρίτη συνεχή χρονιά το κλαμπ «Acro» όπου εμφανίζεται, ο τρόπος του Γιώργου Σαμπάνη είναι λίγο πολύ γνωστός.
Δεν πρόκειται απλώς για έναν ακάματο διασκεδαστή, έναν ταλαντούχο τραγουδοποιό «καταδικασμένο» να γράφει σουξέ, έναν ωραίο άνδρα, αλλά κυρίως για έναν άνθρωπο που κόντρα στην εποχή, αντί να κρύβει ή να καμουφλάρει το συναίσθημά του, επιλέγει να το απογυμνώνει, να το προτάσσει και να το μοιράζεται με το κοινό. Εξ επαφής, όπως ακριβώς είναι και ο τίτλος του άλμπουμ του από την Cobalt Music, εξ επαφής, όπως κάνει κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις κοσμοπλημμυρισμένες live εμφανίσεις του ή, πιο σωστά, στα μοναδικά πάρτυ που στήνει με την Ευρυδίκη και την Τάμτα στο καλλιτεχνικό σπίτι του, όπως πλέον αποκαλεί το «Acro»
«Προσπαθώ και αγωνίζομαι για το μαγαζί, πολλές φορές μάλιστα σε βάρος του δικού μου οικονομικού συμφέροντος. Ρίξαμε πάρα πολύ δουλειά γι’ αυτό το πρόγραμμα. Κάναμε 45 ημέρες πρόβες. Από τις 5 το απόγευμα μέχρι τις 5 το πρωί. Πρόβες για τα πάντα. Τόσο πολύ που βαρέθηκα να κάνω πρόβες, εγώ που τις λατρεύω», αφηγείται ενθουσιασμένος και συνεχίζει με κεκτημένη ταχύτητα: «Αγαπώ τη μουσική, αγαπώ τις live εμφανίσεις, αγαπώ τον κόσμο που έρχεται και με βλέπει. Θεωρώ ότι είναι συγκινητικό κάποιος να πληρώνει εισιτήριο για να έρθει να σε δει να τραγουδάς, ειδικά όταν δίνει τα ελάχιστα χρήματα που έχει ή έρχεται σε μια σημαντική μέρα της ζωής του. Είναι συγκλονιστική αυτή η σκέψη. Δεν μπορώ να σου εξηγήσω πώς είναι να είσαι στο καμαρίνι, σε έναν κόσμο άλλον, μόνος σου ή με δυο φίλους σου, να μιλάς για τις δουλειές, την καθημερινότητα, να μην έχεις καταλάβει τίποτε από αυτά που πρόκειται να συμβούν. Και ξαφνικά να ανάβουν τα φώτα, να παίζει μουσική, να ανεβαίνεις στη σκηνή και να βλέπεις 1.400 άτομα όρθια να σε χειροκροτούν απλά επειδή εμφανίστηκες μπροστά τους. Τόση ευτυχία δεν αξίζει σε κανέναν. Εκείνη τη στιγμή πρέπει να κάνεις ό,τι μπορείς περισσότερο για να αντιγυρίσεις την προσμονή, την αγάπη και την ανάγκη του κόσμου να είναι εκεί για να τραγουδήσει και να διασκεδάσει, να ξεχάσει ή να θυμηθεί, να ξαναερωτευτεί» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.
Και με την υπερβολή, που είναι αδελφή της νύχτας, τι γίνεται; Τον ενοχλούν, για παράδειγμα, τα λουλούδια με τα οποία τον ραίνουν ομαδόν οι θαυμαστές του; «Μ’ αρέσουν τα λουλούδια. Πολύ. Θα στενοχωριόμουν αν δεν υπήρχαν. Οχι, δεν τα βρίσκω υπερβολικά. Να τα χρεώνουν φθηνότερα, να τα δίνουν τσάμπα. Εμένα μ’ αρέσουν. Το θεωρώ τιμητικό να σου πετάει κανείς λουλούδια. Ο άλλος έχει 10 ευρώ στο παντελόνι του και βγάζει 20 για να πληρώσει, για να με ευχαριστήσει. Δεν παίρνω ποσοστά από τα λουλούδια, ένα μεροκάματο παίρνω. Αλλά μου αρέσει η κίνηση, τη θεωρώ τιμητική. Καταλαβαίνω όσους δεν τους αρέσουν τα λουλούδια. Αλλά εμένα μ’ αρέσουν. Οπως μ’ αρέσει ο άλλος να κάνει ό,τι γουστάρει, αρκεί να μου δείξει ότι περνάει καλά. Και όχι, καθόλου δεν με πειράζει να με λένε ‘‘τζουκμπόξ’’. Αφού αυτό κάνω. Τραγουδάω τα πάντα».