Ζωή Λάσκαρη: «Δεν είμαι πια άνθρωπος της πόλης»
Πώς είναι μια καθημερινή μέρα στην οικία Λυκουρέζου;
«Όπως σε όλα τα σπίτια. Με χαρές, με εντάσεις, με τρέλα, με προβλήματα που πρέπει να λυθούν. Είναι ένα απολύτως κανονικό σπίτι με όλα τα χαρακτηριστικά της καθημερινότητας των άλλων σπιτιών» τόνισε στο Πρώτο Θέμα η Ζωή Λάσκαρη.
-Γιατί επιλέξατε να μένετε μόνιμα στο Πόρτο Ράφτη;
«Δεν είμαι πια άνθρωπος της πόλης. Και δεν είναι πια και η Αθήνα η πόλη που ήταν κάποτε. Είναι ένα φάντασμα του εαυτού της. θέλω την ησυχία μου. Να διαβάζω, να βλέπω ταινίες, να μαγειρεύω και να βλέπω τη θάλασσα. Το Πόρτο Ράφτη, άλλωστε, είναι πια πολύ κοντά στο θέατρο. Είναι μια απόσταση 40 λεπτών.
-Ποιες άλλες δραστηριότητες έχετε εκτός από τη δουλειά σας;
«Διαβάζω, βλέπω ταινίες, τηλεόραση, κολυμπάω όταν ο καιρός είναι ζεστός, ασχολούμαι με τις δουλειές του σπιτιού και φτιάχνω τα ρούχα και τα σκουλαρίκια μου. Αυτά τα σκουλαρίκια που βλέπεις είναι φτιαγμένα από εμένα με υλικά κόστους 2 ευρώ!»