Ποιο είναι το πρώτο πράγμα, που θυμάται, η Έλενα Παπαρίζου από την τελευταία 10ετία;

Πόσο άλλαξε η ζωή σου αυτή τη δεκαετία;

«Αν θα έπρεπε να περιγράψω με ένα χρώμα αυτά τα δέκα χρόνια, που πέρασαν, θα ήταν το μπλε, γιατί έζησα στην Ελλάδα και επέλεγα πάντα να μένω στα νότια προάστια για να είμαι κοντά στη θάλασσα. Αγαπώ και το βουνό, και μάλιστα όταν οι φίλοι μου με ρωτάνε πού να πάνε στην Ελλάδα, τους συμβουλεύω να πάρουν το αυτοκίνητο και να γυρίσουν όλα τα μέρη. Όμως δε θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τη θάλασσα. Αυτή η δεκαετία ήταν γεμάτη χαρές, συναντήσεις με υπέροχους ανθρώπους και όμορφες συνεργασίες. Τα τελευταία δέκα χρόνια νιώθω ότι βγήκα κερδισμένη σε προσωπικό επίπεδο. Αισθάνομαι ότι μου ανήκει η ζωή, γι’ αυτό νιώθω ότι βγήκε κερδισμένη περισσότερο η Έλενα παρά η Παπαρίζου. Αισθάνομαι ευλογημένη, γιατί έχω ωριμάσει καλά και συνειδητοποιημένα κι εύχομαι να συνεχίσω να είμαι προσγειωμένη».

Όταν κλείνεις τα μάτια, ποιες στιγμές από αυτή τη δεκαετία έρχονται πρώτες μπροστά σου;

«Σίγουρα η Eurovision, όπως και κάθε μου συνεργασία -με τον Πασχάλη Τερζή, τον Αντώνη Ρέμο, τον Γιάννη Πάριο, τον Μιχάλη Κουινέλη-, η συνάντηση που είχα με τον άντρα μου και ο ερχομοί των δίδυμων ανιψιών μου, που ήρθαν στη ζωή μας, μετά τον θάνατο του πατέρα μου».

Υπάρχουν πράγματα που θα ήθελες να έχεις κάνει διαφορετικά;

«Δεν μετανιώνω για πράγματα που έκανα, αλλά γι' αυτά που δεν έκανα. Αυτό που προσπαθώ είναι να μην κάνω το ίδιο λάθος δύο φορές. Εκεί θα πιάσω τον εαυτό μου και θα του πω: «Ελενίτσα μου, είσαι ηλίθια». (Γελάει) Έμαθα πολλά από τα λάθη μου. Το σημαντικότερο ήταν ότι έμαθα να με προσέχω, χωρίς να χάσω τον αυθορμητισμό μου, γιατί αυτός με πήγε μπροστά. Είναι μία περίεργη ισορροπία, που δύσκολα την κρατάς. Όταν ήμουν μικρή, μία παιδοψυχολόγος στο σχολείο μού είχε πει: «Όταν είσαι σε δίλημμα, αν νιώσεις την παραμικρή άρνηση για μία από τις δύο επιλογές, μην την ακολουθήσεις. Το ένστικτό σου ξέρει καλύτερα από σένα». Αυτό είναι το μότο μου».