Κατερίνα Διδασκάλου: «Τα παιδιά μου πρωτορωτάω για το πώς είναι μια παράσταση»

«Τα παιδιά μαθαίνουν βλέποντας, ποτέ δεν πέταξαν σκουπίδι. Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση, ποτέ, να πετάξουν χαρτί κάτω. Το πρώτο λιθαράκι στον πολιτισμό είναι να σεβόμαστε το περιβάλλον και τη φύση που μας φιλοξενεί. Αυτό κατάφερα και με τα τρία παιδιά μου. Ο 16χρονος γιος μου, που κατά τα άλλα είναι επαναστάτης, εφ όλης της ύλης, κάνει σαίτα το ειδικό χαρτί που του έχω διπλώσει το σάντουιτ3 που παίρνει στο σχολείο κάποιες φορές, παίζει με αυτό και μετά μαζεύει τη σαΐτα και τη φέρνει πίσω στο σπίτι για την ανακύκλωση. Δεν αφήνει όπου να 'ναι το χαρτί πεταμένο» τόνισε στο Λοιπόν.

-Τι εννοείς λέγοντας «επαναστάτης εφ' όλης της ύλης;

«Είναι επαναστάτης, αναιρεί τα πάντα. Είναι θυμωμένος με όλα και με όλους και φυσικά απέναντι μου. Τα παιδιά πρέπει να αναστηθούν μέσα από το χώμα μας»

-Γιατί είναι θυμωμένοι με σένα;

«Έτσι είναι το φυσικό. Δεν είναι εύκολο να μεγαλώνει με μία μαμά που τη βλέπουν οι φίλοι του στο μπάνερ έξω από το θέατρο και του το λένε. Καμαρώνει κρυφά, αν πουν κάτι μπροστά μου, δεν του αρέσει καθόλου. Δεν ψωνίζεται καθόλου. Δεν του αρέσει να πουν μπροστά του πόσο ωραία είναι η μαμά του ή τι ωραία φωτογραφία είναι αυτή που έχει βγάλει. Σε άσχετη στιγμή θα μου πει: «Αυτή η φωτογραφία τσάκισε, εντάξει, πολύ καλή». Μου κάνει πολύ αυστηρή κριτική. Τα παιδιά μου πρωτορωτάω για το πώς είναι μια παράσταση. Οι κόρες μου, ευτυχώς, μου λένε πάντα την αλήθεια.»