Βασίλης Χαραλαμπόπουλος: «Είμαι ρομαντικός»

Πώς έχεις ζωή εκτός θεάτρου, όταν η γυναίκα σου, Λίνα Πρίντζου, είναι ηθοποιός και κολλητός σου είναι ο Φάνης Μουρατίδης;

«Σίγουρα υπάρχουν συζητήσεις γύρω από τα θέατρο, αλλά έχουμε κι άλλα ενδιαφέροντα. Δεν είμαστε αποκομμένοι από την καθημερινότητα και την επικαιρότητα, την πολιτική και την κοινωνική ζωή. Το σημαντικό, όμως, είναι να παρακολουθείς και να παρατηρείς ό,τι συμβαίνει γύρω σου. Να μην είσαι αποκομμένος και μονοδιάστατος».

Η αναγνωρισιμότητα γλυκαίνει την καθημερινότητά του;

«Τη γεμίζει χαμόγελα από τους άγνωστους σε σένα ανθρώπους. Για μένα αυτό σημαίνει ότι κάνω καλά τη δουλειά μου, αλλά δεν νιώθω κάτι ιδιαίτερο. Και στο σούπερ μάρκετ πηγαίνω, και τις δουλειές της καθημερινότητας κάνω».

Τον στενοχωρεί κάτι;

«Η ασυνεννοησία, το ότι ο καθένας πιστεύει ότι έχει δίκιο και κανείς δεν υποχωρεί. Ίσως είμαστε το πιο βίαιο πλάσμα στη γη»

Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος είναι ρομαντικός;

«Είμαι ρομαντικός από τη φύση μου. Ο ρομαντισμός υπάρχει μέσα μας. Η κοινωνία μας, όμως, δεν επιτρέπει, ειδικά στους άντρες, να εκφράσουν τις ρομαντικές τους πτυχές και αυτό είναι λάθος. Ο ρομαντισμός είναι αναγκαίος. Έτσι εκτιμάς περισσότερο τη ζωή. Το να επιβιώνεις απλώς δεν το λες ζωή».

Ποιος είναι ο λόγος που επέλεξε τη Βενετία για να κάνει το γάμο του πέρσι το καλοκαίρι;

«Θα παντρευόμουν οπουδήποτε, αρκεί να ήταν όμορφα και ήσυχα, αλλά όταν το συζητούσα με τον Φάνη Μουρατίδη, ο οποίος παρεμπιπτόντως ξέρει τα πάντα, μου μίλησε για μια ορθόδοξη εκκλησία του 1550 στη Βενετία, τον Άγιο Γεώργιο των Ελλήνων. Και πραγματικά ήταν πολύ όμορφα. Το σενάριο δεν είχε γόνδολες και φολκλόρ, αλλά περάσαμε αξέχαστα».

Λίγο αργότερα παντρεύτηκε στη Βενετία και ο George Clooney με την Amal Alamuddin.

«Τον καταγγέλλω ότι με αντέγραψε! Το έμαθε από εμάς και ήρθε κι αυτός στη Βενετία. Βέβαια ήξερα ότι οι συνάδελφοι ζηλεύουμε ο ένας τον άλλο, αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα έφτανε μέχρι σε αυτό το σημείο. Δυστυχώς δεν με ρώτησε και έτσι ξόδεψε πολύ περισσότερα χρήματα».

Η Λίνα Πρίντζου είναι η γυναίκα της ζωής του. Μετά από έξι χρόνια σχέσης ανέβηκαν τα σκαλιά της ‒βενετσιάνικης‒ εκκλησίας. Σπούδασε υποκριτική, εργάστηκε ως τραπεζική υπάλληλος, παραιτήθηκε και τώρα θέλει να ζήσει το θεατρικό της όνειρο. «Χάρηκα με την απόφασή της» λέει και συνεχίζει: «Όπως κι εγώ διάλεξα να γίνω ηθοποιός, με όλες τις δυσκολίες και τα ρίσκα, έτσι κι εκείνη επέλεξε να ανατρέψει την επαγγελματική της ζωή και να ακολουθήσει αυτό που πραγματικά ήθελε».

Με δεδομένο τις σημερινές οικονομικές συνθήκες δεν θα ήταν καλό ο ένας από τους δύο να έχει μια σταθερή δουλειά;

«Τίποτε δεν είναι εύκολο και τίποτα δεν είναι δύσκολο. Αν έχεις θέληση και πίστη, μπορείς να τα καταφέρεις όλα. Στο κάτω κάτω προτιμώ την ικανοποίηση, το χαμόγελο και την ευτυχία μιας απόφασης που θα ομορφύνει τη ζωή μας παρά ένα συμβιβασμό. Άλλωστε δεν είμαστε μαζί για να καταπιέζει ο ένας τον άλλο. Έτσι κι αλλιώς, ακόμα δεν έχουμε παιδιά και υπάρχει μια σχετική ελευθερία στις αποφάσεις μας».

Μια γυναίκα μπορεί να αλλάξει τον άντρα; Στο «Nine» τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά.

«Το θέμα δεν είναι απλό, εξαρτάται από την ηλικία του άντρα. Αν ο άντρας είναι 13 ετών, υπάρχουν ελπίδες. Αν είναι πάνω από 40, τα πράγματα είναι δύσκολα. Έχει να κάνει βέβαια και με το πόσο έκανε τον άντρα να την αγαπήσει. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που, προκειμένου να μη χάσουν μια γυναίκα που τους αρέσει, δεν διστάζουν να αλλάξουν. Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι να αλλάξει ο ένας τον άλλο. Αν δεν σου αρέσει ο σύντροφός σου όπως είναι και θέλεις να τον αλλάξεις, καλύτερο δεν είναι να βρεις έναν άλλο;».

Υπάρχουν άραγε γυναίκες που μπορούν να σε οδηγήσουν, χωρίς επιστροφή, κατευθείαν στην κόλαση;

«Δεν νομίζω. Οι γυναίκες είναι πλασμένες μόνο για τον παράδεισο. Τις φαντάζομαι να μας περιμένουν στην είσοδο του παραδείσου. Όσο για το προπατορικό αμάρτημα, την πατήσανε από κοινού. Βάλανε και οι δυο το χεράκι τους».