Σταμάτης Φασουλής: «Νιώθεις σαν να προδίδεις έναν άνθρωπο ή μια σχέση σου, αλλά…»

«Δεν χρειάστηκε καν να ανασύρω μνήμες, έρχονταν από μόνες τους. Στην αρχή είναι δύσκολο, γιατί νιώθεις σαν να προδίδεις έναν άνθρωπο ή μια σχέση σου, αλλά εκεί αντιλαμβάνεσαι πως μπορείς και να την εξιλεώνεις. Να την ξορκίζεις. Να καταλάβεις τι συνέβαινε» εξηγεί. Αναρωτιέμαι αν μέσα από το έργο πήρε και απαντήσεις για αυτό που είχε ζήσει με τη μητέρα του. «Δυστυχώς, πολλές φορές δεν φέρθηκα όπως έπρεπε στην περίπτωση της μητέρας μου. Προσπαθούσα πάρα πολύ. Δεν πρέπει να επαναφέρεις αυτούς τους ανθρώπους στην πραγματικότητα. Όμως λόγω της καθημερινότητας πέφτεις σ’ αυτή την παγίδα. Το μόνο που θυμούνται και τους ευχαριστεί είναι τα παιδικά τους χρόνια. Μέσα από την ασθένεια ανατέλλει μια παιδική ψυχή, που έχει κάτι πολύ συγκινητικό και ταυτόχρονα χαριτωμένο. Δεν είναι καθόλου περίεργο που γυρίζουμε σ’ αυτή την περίοδο της ζωής μας μεγαλώνοντας» τόνισε στο People.