Δήμητρα Παπαδοπούλου: «Η συγγραφή με ταλαιπωρεί περισσότερο από τη σκηνοθεσία»

Το «Μάνα, θα πάω στο Hollywood», φέρει την υπογραφή της σε επίπεδο κειμένου και συν-σκηνοθεσίας μαζί με τον Φωκά Ευαγγελινό. Ποια ήταν, όμως, πραγματικά η αφορμή για να ξεκινήσει ξανά το γράψιμο; «Η ανάγκη μου να ανακαλύψω τι παίζει με όλο αυτό που γίνεται σήμερα στην Ελλάδα. Άρχισα να το ψάχνω συζητώντας με τους φίλους μου στον καναπέ, μελετώντας τους αρχαίους Έλληνες μπας και ανακαλύψω τι αλυσίδα κουβαλάμε και δεν μπορούμε να βρούμε μια άκρη, και είπα ότι όλο αυτό μπορεί να μετατραπεί σε κωμωδία όταν κατάλαβα ότι το βασικό μας πρόβλημα είναι το εμφυλιακό μας σύνδρομο και το ότι δεν εξάγουμε. Ήθελα να ανακαλύψω τι ζόρι τραβάμε εμείς οι Έλληνες και δεν μπορούμε ποτέ να στανιάρουμε, είμαστε όλο στην απέξω, από πίσω και τρέχοντας», απαντά με τον δικό της καυστικό τρόπο.

Οσον αφορά στη σκηνοθεσία, αυτή είναι η τρίτη της φορά, και όπως παραδέχεται η ίδια: «Η συγγραφή με ταλαιπωρεί περισσότερο από τη σκηνοθεσία. Γράφεις, σκίζεις, ξυπνάς μέσα στη νύχτα ανήσυχος και ιδρωμένος και θέλεις να διορθώσεις τη στιχομυθία μιας σκηνής, υπάρχει μια εσωτερική διεργασία και μια ταλαιπωρία. Δύσκολο είδος η κωμωδία, ταλαιπωρείσαι λες και πρόκειται για γέννα. Λυτρωτική όμως συνάμα, βγάζεις από την ψυχή αυτό που θες, επικοινωνώντας το με τον πιο εύπεπτο τρόπο. Αυτό το κείμενο με ταλαιπώρησε περισσότερο από άλλα γιατί λόγω της όλης περιόδου δεν θέλησα να είμαι διδακτική. Εκεί έγκειται η κούραση».