Μαρία Ιωαννίδου: «Είμαι σχεδόν ορφανή»

-Φοβηθήκατε ότι θα πεθάνετε;

«Όταν μου ανακοίνωσαν πως έχω καρκίνο, έβαλα μια ασπίδα και δεν σκέφτηκα ποτέ ότι θα πεθάνω. Ακόμα και στο χειρουργείο έκανα τον σύντροφό μου και τους φίλους μου να ξεσπούν σε γέλια. Ούτε όταν έχασα τα μαλλιά μου με πείραξε. Έλεγα «τι ωραίο κρανίο που έχω»! Η μόνη φορά που σοκαρίστηκα ήταν όταν έπεφταν τούφες, γι’ αυτό και είπα στην κομμώτρια να με κουρέψει γουλί. Αγαπώ τη ζωή, πάντως, και παρότι έχω νιώσει από πρώτο χέρι πόσο σκληρή είναι, πάντα αναζητούσα τον παράδεισο με ενδιάμεσο την Τέχνη» τόνισε στο You.

-Ήταν σκληρή μαζί σας...

«Είμαι σχεδόν ορφανή. Λυπάμαι που οι γονείς μου δεν με είδαν στα ωραία μου, γιατί έφυγαν νωρίς όπως και ο αδελφός μου.»

-Από τι;

«Ήταν 47 ετών πρωταθλητής στη άρση βαρών και δισκοβόλος όμως, όπως και οι περισσότεροι, έπαιρνε αναβολικά, πάχυνε, έκανε κατάδυση μιάμιση ώρα κάτω από το νερό και έπαθε εγκεφαλικό.»

-Περιμένατε ποτέ ότι η ζωή θα σας τα φέρει έτσι;

«Ναι, ό,τι έγινε στη ζωή μου τα είχα δει σε όνειρο.’

-Διαισθητικό άτομο…

«Όταν ήμουν έξι ετών είδα σε όραμα την Παναγία. Άρχισα να φωνάζω και ήρθαν κοντά η γιαγιά και η μαμά μου. Αισθάνθηκαν κι εκείνες μια αύρα. Τότε η γιαγιά μου είπε πως «αυτό το κορίτσι αν δεν γίνει καλλιτέχνις, θα γίνει καλόγρια»...

-Ήταν γυναίκες της εκκλησίας;

«Όχι, και αυτό πρέπει να το τονίσω. Ήταν ιδιαίτερα καλλιεργημένες και να φανταστείς η μητέρα μου δεν με πήγαινε να κοινωνήσω.»