Γιάννης Βόγλης: Τι λέει για τον Στιβακτάκη και την… κρητική ομορφιά;

«Ηταν μια ιδέα του παραγωγού Κλέαρχου Κονιτσιώτη, σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη, σενάριο Ιάκωβου Καμπανέλλη και μουσική Σταύρου Ξαρχάκου. Πρέπει να έβγαζα κάτι πρωτόγονο στον σκηνοθέτη και μου έδωσε έναν παρόμοιο ρόλο, του κτηνοτρόφου που ερωτεύτηκε την τουρίστρια και κατηγορήθηκε λανθασμένα για βιασμό, ενώ αυτός της προσέφερε τα περίφημα «μύγδαλα». Πάντως, δεν είχα αίσθηση της αρρενωπότητάς μου. Ημουν μικροπαντρεμένος και ζούσα μια άλλη πραγματικότητα, έχοντας το χρέος της οικογένειας. Δεν με ένοιαζαν οι θαυμάστριες. Αλίμονο, αν είχα γνώση! Δεν ήμουν ωραιοπαθής. Είχα την αγωνία να εδραιωθώ στο θέατρο» τόνισε σε καθημερινή εφημερίδα.

-Εδώ, πριν από λίγο καιρό, ένας ωραίος Κρητικός μελισσοκόμος ήρθε για να διαδηλώσει στην Αθήνα και από μια φωτογραφία στο διαδίκτυο «στέφθηκε» ως το ανδρικό πρότυπο ομορφιάς. Πώς το βλέπετε όλο αυτό; Θεωρείτε πως υπάρχει έλλειψη του... είδους;

«Το είδα, το διάβασα και γέλασα κιόλας. Μου έκανε τρομερή εντύπωση. Προφανώς δεν υπάρχει πλέον αυτή η ανδρική ακατέργαστη ομορφιά. Η βιομηχανία της μόδας έχει φτιάξει πανομοιότυπα πρότυπα. Και μάλιστα, οι σχεδιαστές έχουν κάνει πιο άχαρες τις γυναίκες στο ντύσιμο -σαν να τις μισούν- και πιο κομψούς τους άνδρες. Στην εποχή μου, οι γυναίκες φορούσαν γόβες και εκπληκτικά φουστάνια, και ήταν όλες κούκλες. Τόνιζαν τη μέση τους, το μπούστο, τις γάμπες τους. Τώρα, στα περιοδικά είναι πιο καλά φροντισμένοι οι άνδρες. Μα, η χάρη είναι θηλυκού γένους! «

-Η Αν Λόμπεργκ ήταν τόσο εκθαμβωτικά όμορφη; Σαν νεράιδα;

«Και λίγα λες! Ήταν σαν ξωτικό! Διασταύρωση Αμερικανίδας και Σουηδέζας. Όταν την είδα, είπα «Μα, τι κούκλα είναι αυτή; Σαν ψεύτικη!». Μείναμε πάντα δυο καλοί φίλοι και συνεχίζουμε μέχρι σήμερα. Εκείνη στο «Πάμε πακέτο» είχε πει ότι είχε γοητευτεί από εμένα στα γυρίσματα. Πιστέψτε με, δεν το κατάλαβα ποτέ, δεν το διαισθάνθηκα καν.»