Μάθετε τα πάντα για τον Κρητικό, Δημήτρη Παπαδάκη που συμμετέχει στη σειρά «9 μήνες»!

Έχω την εντύπωση, πάντως, ότι η τηλεόραση -και ιδιαίτερα ο ρόλος σου στους «9 Μήνες»- σου ταιριάζει γάντι...
Δεν θα έκανα ποτέ κάτι το οποίο δεν θα μου άρεσε. Ξέρεις, υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι ότι αυτή η δουλειά είναι δύσκολη, ψυχοφθόρα και πιεστική και καταλήγω στην απόφαση να τα παρατήσω όλα και να επιστρέψω στην Κρήτη, στο χωριό μου και να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Όμως, δεν θα το άντεχα. Καλώς ή κακώς, αυτή η δουλειά είναι εθιστική και η κάθε μέρα είναι διαφορετική. Έχεις κάτι καινούριο να ζήσεις και αυτό δύσκολα μπορεί να σε κάνει να βαρεθείς.
Γι’ αυτό έγινες ηθοποιός;
Ποτέ δεν το είχα στο μυαλό μου. Μικρός, ήθελα να γίνω αρχαιολόγος. Αφού, λοιπόν, ακολούθησα σπουδές στον κλάδο Ανθρωπιστικών Επιστημών στην Αγγλία και Marketing στην Αθήνα, βρέθηκε η υποκριτική στο δρόμο μου και αποφάσισα να το κάνω κι αυτό!
Γενικά, είσαι άνθρωπος της τελευταίας στιγμής;
Είμαι ό,τι κάτσει. (γέλια) Δόξα τω Θεώ, μέχρι τώρα αυτός ο τρόπος που αντιμετωπίζω τα πράγματα στην προσωπική και επαγγελματική μου ζωή, μου έχει χαρίσει πολύ ωραίες εμπειρίες και δεν έχω κανένα παράπονο. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν βαριέμαι ποτέ!
Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια στην Κρήτη;
Υπέροχα και νομίζω πως δεν θα μπορούσαν να ήταν καλύτερα από ό,τι ήταν. Ήμουν τυχερός γιατί, ως μοναχοπαίδι της οικογένειας, είχα όλη την προσοχή επάνω μου!
Αυτό, νομίζεις σου έκανε καλό;
Αυτό νομίζω μου έχει δώσει τα περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα. (γέλια) Η αλήθεια είναι πως, μεγαλώνοντας, όλο και περισσότερο επιζητούσα την προσοχή από τους ανθρώπους που είχα κοντά μου και ήθελα να είμαι το επίκεντρο. Ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που τελικά αποφάσισα να ασχοληθώ με την υποκριτική. Και αυτό το βρίσκω στη σκηνή ενός θεάτρου, για παράδειγμα.
Ως μοναχοπαίδι, είχες ό,τι ήθελες και σου έκαναν όλα τα χατίρια;
Όχι. Δεν στερήθηκα κάτι. Απλά μου στερούσαν όσα δεν έπρεπε να αποκτήσω, που γι’ αυτούς ήταν περιττά. Όταν ένα παιδί μεγαλώνει μόνο του σε μια μεσοαστική οικογένεια, και παίρνει αυτά που θέλει, νομίζω πως μεγαλώνοντας γίνεται λίγο άπληστο. Μαθαίνει να μην αγωνίζεται γι’ αυτά που θέλει να αποκτήσει και συνεχίζει να είναι το ίδιο και στην υπόλοιπη ζωή του. Οπότε, αυτός είναι ο λόγος που αυτά τα όχι που μου έλεγαν, αποδείχτηκαν πολύ καλά για μένα.

Πηγή:Down Town της Κύπρου