Το γράμμα του Λιάγκα στον Άγιο Βασίλη

«Δεν ξέρω τι να σου ζητήσω για το 2016... Μήπως αυτά που σου ζήτησα το 2015 τα 'κανες; Ή μήπως δεν τα 'κανες γιατί γνωρίζεις ότι είναι στη φύση του ανθρώπου η απληστία; Μπορεί όλοι να ευχόμαστε τα αυτονόητα -υγεία, ευτυχία και λοιπά καθολικά-, όταν όμως εξασφαλίσουμε αυτά, που είναι και τα μόνα απαραίτητα, μπαίνει σε λειτουργία ο άπληστος μηχανισμός μας... ΖΗΤΑΜΕ το αυτοκίνητο με τα φιμέ τζάμια και τις τέσσερις εξατμίσεις που είναι παρκαρισμένο απέναντι, τη βίλα με το πριβέ ελικοδρόμιο που είδαμε διερχόμενοι, το σκάφος των 150 ποδιών που χαζεύαμε όσο πίναμε φραπέ στον Φλοίσβο κ.ά. Και δεν «καλοβλέπουμε» μόνο τα υλικά αγαθά από τις ζωές ίων άλλων, αλλά και την επιτυχία, το ταίρι, την κοινωνική θέση, τις διασυνδέσεις, τη λαμογιά, την καπατσοσύνη και πάει λέγοντας... ΑΒΥΣΣΟΣ η ανθρώπινη φύση! Τόσο σπουδαία και μεγάλη, από τη μια, και τόσο μίζερη και μικρή, από την άλλη. Τώρα που το σκέφτομαι, Άγιε μου, μια κάποια λύση θα ήταν να βάλεις στις ευχές ηλικιακό όριο. «Εκτελούνται ευχές έως 13 ετών». Οι μεγαλύτεροι απευθυνθείτε στις κυβερνήσεις σας. Γιατί, τι φταίνε τα παιδιά μας να πληρώνουν τις δικές μας αμαρτίες; Στο τέλος-τέλος, έχουμε μεγάλη ευθύνη για την κατάντια μας. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, όπως και όλα τα παιδιά του κόσμου, σκέφτονται αγνά, χωρίς δόλο και υστεροβουλία. ΓΓ αυτό μόνο οι δικές τους ευχές αξίζει να εκπληρωθούν. Σε αυτά αξίζει να δώσεις την ευκαιρία να φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμοι, πιο άξιο από αυτόν που τους παραδίδουμε εμείς.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ και σε σένα, Άγιε! Κι αφού είμαι κατά τι παραπάνω από 13, ας μείνω στα εθιμοτυπικά ευχολόγια για υγεία, ειρήνη και ευτυχία. Τώρα, αν κάνεις μια εξαίρεση και θυμηθείς εκείνο το φουσκωτό που είδα το καλοκαίρι στην Αίγινα, θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα το δεχτώ. Είπαμε, η ανθρώπινη φύση... Χρόνια πολλά σε όλους!»

Πηγή: Secret