Γιάννης Στάνκογλου: «Δεν υπάρχει πάντως ανταγωνισμός μεταξύ μας»

«Από άποψη ψυχολογίας, είναι θεϊκό. Παίζω με τον γιο μου, τον φροντίζω, τον περιποιούμαι. Έχω έναν καινούριο άνθρωπο μέσα στο σπίτι, θετικό, χαρούμενο, ευτυχισμένο, του τα δίνω όλα. Πολλά σκέφτομαι: για το μέλλον του, τις δυσκολίες, όμως αυτή τη στιγμή σκέφτομαι μόνο πότε θα γυρίσω σπίτι να ασχοληθώ μαζί του. Ούτε οικονομικά αγχώθηκα, γιατί ξέρω ότι θα τη βγάλω και με λίγα. Μπορώ να την παλέψω και δεν αγχώνομαι. Δεν ξέρω τι θα βρουν μετά τα παιδιά μου, αλλά δεν θέλω να χάσω τη δύναμή μου. Ήθελα να κάνω και δεύτερο παιδί και το κάναμε με την Αλίκη» τόνισε στο Down Town Κύπρου.

-Ο γιος σου, ο Φίλιππος, είναι 17 μηνών κι έχει 5 χρόνια διαφορά από την κόρη σου Φοίβη. Πώς τον δέχτηκε η μικρή;

«Τώρα μια χαρά. Στην αρχή περάσαμε ένα περίεργο στάδιο, γιατί ζήλευε. Ήθελε να μας τραβήξει εκείνη την προσοχή. Ειδικά όταν ζήλευε στην αρχή, το εκδήλωνε και μας έλεγε: «τώρα ζηλεύω! Δώστε σε μένα προσοχή!». Της δώσαμε την ανάλογη προσοχή, πέρασε κι ο καιρός και πλέον είναι όλα μία χαρά. Υπάρχει μεγάλη αγάπη και στοργή μεταξύ τους και αδυναμία.»

-Η οικογένειά σου είναι το καταφύγιό σου;

«Ναι, με ηρεμεί πολύ. Αν δεν την είχα θα ήμουν στα δέντρα. Πάνω στην Ακρόπολη! Δεν ξέρω… (γελάει).»

-Είναι δύσκολο δύο άνθρωποι, όπως εσύ και η Αλίκη, να δουλεύουν μαζί στον ίδιο χώρο;

«Αναλόγως. Δεν υπάρχει πάντως ανταγωνισμός μεταξύ μας. Η Αλίκη δεν έχει βλέψεις να γίνει ηθοποιός, ενώ εγώ θέλω να γίνω σκηνοθέτης (γελάει). Γνωριστήκαμε υπό άλλες συνθήκες και ζούμε μακριά από τα φλας και τη δημοσιότητα. Τη ζωή μας την κρατάμε για εμάς. Ωστόσο, κάποια στιγμή ένας από τους δύο πρέπει να κάνει πίσω και να δίνει τον χώρο στον άλλον για να προχωρήσει. Η Αλίκη έκανε στην Κύπρο πρόσφατα το «Λεωφορείον ο Πόθος». Ήταν στο νησί ενάμιση μήνα. Οπότε εγώ είχα εδώ τη Φοίβη κι εκείνη τον μικρό μαζί της. Τα μοιραζόμαστε όλα.»

-Σε ενόχλησε ποτέ η δημοσιότητα;

«Όχι, γιατί ποτέ δεν έγινε με εμένα το μεγάλο «μπαμ» ή κάτι «ουάου». Μάλλον ήμουν από τους ηθοποιούς που με έμαθε ο κόσμος από την τηλεόραση, μέσα από psycho ρόλους και είχα απόσταση από το κομμάτι όπου ο άλλος αισθάνεται αμέσως οικειότητα μαζί σου κι έρχεται κοντά σου. Μου μιλούσαν για τη δουλειά μου και όχι για το αν είμαι ωραίος, αν έχω ωραία μάτια κλπ.»