Ζωζώ Σαπουντζάκη: «Είναι μεγάλη δουλειά να κατεβάζεις ένα ρούχο πριν από 25 χρόνια και να το φοράς»

Δεν τσαλακώσατε ποτέ την εικόνα σας, πάντα ήσασταν η ντίβα.

«Ναι, γιατί αγαπώ τη ζωή και αυτό βγαίνει, θέλω να είμαι τέλεια, να είναι όλα τέλεια. Για να βγω στη σκηνή, πρέπει να έχω τις τουαλέτες μου. Έχω ατελείωτο βεστιάριο. Κι όμως, βλέπω ότι τις έχω φορέσει και με αυτή την κρίση, τώρα που δεν κάνει, λέω ότι πρέπει να κάνω και καινούργια ρούχα και τα κάνω. Λέω να φορέσω ένα ρούχο που το έχω φορέσει πριν από 5 χρόνια, γιατί είμαι και τυχερή σε αυτό, μπορούν και μου μπαίνουν τα ρούχα... Είναι μεγάλη δουλειά αυτή, να κατεβάζεις ένα ρούχο πριν από 25 χρόνια και να το φοράς. Προσέχω πολύ τον εαυτό μου, κινούμαι και κολυμπάω πολύ».

Μου είπατε ότι είστε άνθρωποι της οικογένειας.

«Πολύ, Είμαι άνθρωπος της οικογένειας, μεγάλωσα με οικογένεια, πολύ ζεστά, κουβαλάω τα παιδικά μου χρόνια, όπως όλοι, κι αν δεν είναι μας κυνηγάνε, τα θυμόμαστε. Τα θυμάμαι πολύ όμορφα, το σπίτι μου στην οδό Τσιμισκή 61, οι φίλοι που μπαίνανε, ο Παντελής Ζερβός, έπαιζε στο Εθνικό θέατρο, η Παΐζη, ο Κατράκης, τους φώναζε ο πατέρας μου που ήταν του Κρατικού θεάτρου στη Θεσσαλονίκη για να βλέπω τους σοβαρούς ηθοποιούς. Μου έφερνε δασκάλους να μάθω γαλλικά, έπαιζα ακορντεόν, η αδελφή, μου έπαιζε πιάνο, μάθαινα κλακέτες... Όλο μάθαινα και μαθαίνω».

Σύμμαχος και συμπαραστάτης ζωή σας, ήταν πατέρα σας;

«Η μητέρα μου, αν δεν ήταν εκείνη, δε θα είχα «μία», ούτε σπίτι να μείνω, πολύ σπάταλη, τα «έτρωγα» όλα στα λούσα μου, στα μπιζού».

ΠΗΓΗ: ΛΟΙΠΟΝ