Νίκος Μάνεσης: «Ο απλός πολίτης είναι άφθαρτος και αυθόρμητος»

«Αυτό δεν χρειαζόμαστε; Πάντα ως άνθρωπος το ποτήρι το έβλεπα μισογεμάτο - και όχι μισοάδειο. Εγώ ψάχνω να βρω καλά πράγματα τα οποία γίνονται και πράγματα τα οποία μας δίνουν μια ελπίδα για το αύριο. Δεν θέλουμε να μεμψιμοιρούμε και να λέμε «ο τάδε είναι άνεργος», «ο άλλος δεν έχει να φάει», αν και είναι πολύ σημαντικές καταγραφές. Αυτά τα προβλήματα οφείλουν να αντιμετωπιστούν από τις τοπικές κοινωνίες και δευτερευόντως από τhν πολιτεία. Εμείς θέλουμε να δώσουμε ελπίδα. Αυτό που έχει χαθεί από τον Έλληνα είναι η ελπίδα. Αυτή τη στιγμή οι νέοι φεύγουν μαζικά για το εξωτερικό για να σπουδάσουν, για να εργαστούν, για να βρουν ένα καλύτερο αύριο. Εμείς που έχουμε αποφασίσει να μείνουμε εδώ πέρα πρέπει να παλέψουμε και να δείξουμε ότι υπάρχει ελπίδα, υπάρχουν ιδέες και αισιοδοξία. Εμένα με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο να δείξουμε τις ιδέες κάποιων οι οποίοι δραστηριοποιήθηκαν επαγγελματικά στην ελληνική περιφέρεια, παρά όλους αυτούς οι οποίοι κλαίνε και λένε «δεν έχω δουλειά». Είναι πραγματικά και τα δύο γεγονότα, αλλά πρέπει να οπλιστούμε με αισιοδοξία και να αντιμετωπίσουμε αυτά που αντιμετωπίζουμε με χαμόγελο. Λοιπόν, δεν Θα πάθουμε εθνική κατάθλιψη επειδή κάποιοι δεν έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους. Θα παλέψουμε και θα σταθούμε στα πόδια μας. Η εκπομπή περνάει αυτό το μήνυμα. Ελάτε να ανακαλύψουμε παρέα τα καλά πράγματα που γίνονται στην Ελλάδα. Σηκωθείτε στα πόδια σας και πολεμήστε για τη ζωή και τα δικαιώματα σας» τόνισε στο Mytv.

-Μέσα από την πολύχρονη πείρα σας ως ρεπόρτερ, ποια είναι η διαφορά του να μιλάς με κάποιο επώνυμο πρόσωπο και ποια με έναν απλό πολίτη;

«Η βασική διαφορά είναι ότι ο απλός πολίτης είναι άφθαρτος και αυθόρμητος. Το επώνυμο πρόσωπο σε πολλές περιπτώσεις -όχι πάντα- είναι ανιαρό, βαρετό και «επιτηδευμένο». Λέει αυτά τα οποία θεωρεί ότι πρέπει να ειπωθούν, για να μην πληγεί η προσωπικότητα του και, γενικότερα, το φαίνεσθαι. Ο επώνυμος έχει χάσει τον αυθορμητισμό του, και αν μιλάμε για πολιτικούς, είναι εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσεις μαζί τους και να εκμαιεύσεις αλήθειες. Αυτό λέει η πολύ μεγάλη μου πείρα, άνω των 30 χρόνων, στις εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και τους τηλεοπτικού ς σταθμούς της Ελλάδας. Εγώ προτιμώ τον απλό πολίτη»

-Οι άνθρωποι στα απομακρυσμένα σημεία της Ελλάδας πώς υποδέχονται την κάμερα της εκπομπής;

«Με ενθουσιασμό. Μάλιστα, μερικές φορές προσπαθώ να τους κατευνάσω. Τους εξηγώ ότι εμένα με ενδιαφέρει να καταγράψω την καθημερινότητα τους. Οταν με υποδέχονται με μπάντες, νταούλια και ψητά αρνιά, τους λέω «ρε παιδιά, ευχαριστώ πολύ, μεγάλη μου τιμή, αλλά η εικόνα αυτή δεν είναι πραγματική. Αφήστε τα γλεντοκόπια, εγώ θέλω να σας δείξω στο χωράφι, στο σπίτι σας με την ξυλόσομπα, τις δραστηριότητες που κάνετε». Είναι μια εικόνα που είναι λίγο ψεύτικη. Βέβαια, εδώ συμβαίνει κάτι το οποίο είναι αξιοπερίεργο και είναι ίδιον του Έλληνα.»