Φωτεινή Αθερίδου: Πώς νιώθει που και οι δύο γονείς της είναι του χώρου;

Ένιωσε, άραγε η νεαρή ηθοποιός προκατάληψη ή κάποιο «κράτηµα»; «Μασάει» σε τέτοια σχόλια ή όχι; «Νοµίζω ότι πλέον δεν το βλέπω έτσι ή µάλλον αυτό το “βάρος” το εκµεταλλεύτηκα προς όφελός µου. Πιο εύκολα νικάς το γνωστό “τι θα πουν οι άλλοι για µένα”, όταν ξέρεις ότι σίγουρα όλο και κάτι θα πουν, παρά όταν συµβαίνει το αντίθετo! Eίναι θετικό να αναγκάζεσαι να κεντράρεις στην ουσία και όχι στα λόγια των άλλων - υπό άλλες συνθήκες θα µου έπαιρνε περισσότερο χρόνο. Επιπλέον, βρίσκω λίγο παλιό και κλισέ να σου χρεώνει κάποιος αυτή την ταµπέλα ως κάτι κακό! Αυτός που βάζει την ταµπέλα έχει συνήθως και το πρόβληµα κι όχι εσύ που απλώς ζεις και υπάρχεις µέσα σε αυτό που θέλησες», είπε στη Real. Πώς νιώθει, αλήθεια, που παίζει µε τον µπαµπά της, ο οποίος τη σκηνοθέτησε κιόλας; Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να συνεργαστούν; «Ήταν µια χαρά! Ούτε πιο εύκολο ούτε πιο δύσκολο. Την ίδια αµηχανία που θα ένιωθα σε έναν καινούργιο θίασο µε έναν καινούργιο σκηνοθέτη, την ίδια είχα τις πρώτες ηµέρες. Τον αντιµετώπισα ως σκηνοθέτη µου, σεβάστηκα τις επιθυµίες του κι αυτός µε τη σειρά του µε διαχειρίστηκε ως έναν από τους ηθοποιούς του, χωρίς υπερβολές και ψέµατα - και τυπικότητες φυσικά. Απλός, αληθινός σεβασµός ως προς τη δουλειά που είχαµε να κάνουµε - και ήταν µια χαρά», είπε η νεαρή ηθοποιός. Παράλληλα, δουλεύει και µε τη µητέρα της, Ελένη Γκασούκα, η οποία έχει κάνει τη χορογραφία στο θεατρικό της έργο. «Με τη µαµά µου συµβαίνει το εξής καταπληκτικό: ενώ, σε αντίθεση µε τον µπαµπά µου, µε τη µαµά µου πιο εύκολα θα χάσω την ψυχραιµία µου και δεν θα µπορώ να την αντιµετωπίσω σαν οτιδήποτε άλλο εκτός από µαµά µου, σπάνια διαφωνώ µαζί της σε θέµατα δουλειάς - είναι πολύ “to the point”. Ακόµα και στη χορογραφία που µας έφτιαξε - “to the point” κι εκεί».