Νίκος Βερλέκης: «Ο ωραίος πρέπει ν’ αποδείξει ότι έχει ταλέντο»

«Γιατί ο «ωραίος» πρέπει να αποδείξει στα σημαντικά έργα ότι έχει το ταλέντο και τα προσόντα για να του δοθεί ο δύσκολος ρόλος. Δηλαδή, το να είσαι εμφανίσιμος στο θέατρο είναι ένα προσόν, ένα «διαβατήριο», γιατί σου ανοίγουν αμέσως οι πόρτες, αλλά είναι και «μειονέκτημα». Aν θεωρηθείς ωραίος, πρέπει να κάνεις μεγαλύτερη προσπάθεια για να αποδείξεις σε κάποιους σκηνοθέτες ότι είσαι εξελίξιμος, ότι μπορείς να «τσαλακωθείς». Στην εποχή μου είχε ενοχοποιηθεί η ομορφιά. Γιατί ο νόστιμος μπορεί και να μην «τα έλεγε». Οι σκηνοθέτες ήταν καχύποπτοι, λοιπόν. Αυτό που έγινε με τον Μπάρκουλη σπάνια ξαναγίνεται. Ηταν από τους πρώτους ζεν πρεμιέ στη Ελλάδα που άγγιξαν και φίλησαν πρωταγωνίστρια. Μιλάμε για έναν ηθοποιό ζεστό, γήινο, με πάρα πολύ ωραία φωνή. Επειδή ρωτήσατε επίμονα για μένα, θυμάμαι κάποια περιοδικά, την «Κατερίνα» και τη «Μανίνα», που με είχαν κάνει εξώφυλλο και είχαν ξεπουλήσει. Τότε, ο Νίκος Μουρατίδης, νεαρός δημοσιογράφος, με είχε πάρει τηλέφωνο και μου είχε πει ότι είχαν εξαντληθεί τα τεύχη. Με είχαν τα κορίτσια αφίσα πάνω από το κρεβάτι τους» είπε σε συνέντευξή του και συνέχισε: « Εκείνον τον καιρό είχα έναν φίλο και μαζευόμασταν στο σπίτι του, άνδρες κυρίως, και παίζαμε τάβλι, χαρτιά. Μια ημέρα μπαίνει στο διαμέρισμα ένα κορίτσι. Πρασινογάλαζα μάτια, 20 χρόνων, φωτεινό. Εγώ ήμουν μεγαλύτερός της κατά 13 χρόνια. Τη βλέπω και μένω! Του λέω: «Ποια είναι αυτή η κοπέλα;» «Είναι η σπιτονοικοκυρά μου - έχει έρθει να πάρει το ενοίκιο» μου απάντησε. Αυτό ήταν! Ήθελα να της μιλήσω σαν τρελός. Επέμενα λοιπόν στον φίλο μου να τη φέρει στην παράσταση, στην οποία έπαιζα. Πράγματι, έτσι έγινε. Το ίδιο βράδυ πήγαμε και φάγαμε όλοι μαζί έξω. Μου είπε ότι σπούδαζε σχεδιάστρια μόδας και ήταν καλή. Η σχέση μας κράτησε πέντε χρόνια και μετά τη ζήτησα σε γάμο»