Μανώλης Μαυροματάκης: «Η τηλεόραση είναι μία μορφή καλλιτεχνικού συμβιβασμού»
Όταν ύστερα από τόσα χρόνια στο θέατρο και στον κινηματογράφο γνωρίζει ένας καλλιτέχνης «τρελή αναγνωρισιμότητα» μέσα από τα 30 δευτερόλεπτα μιας διαφήμισης, δεν νιώθει μια πίκρα;
«Δεν ένιωσα καμία πίκρα, μόνο αμηχανία. Ετσι κι αλλιώς δεν αποφάσισα να κάνω αυτήν τη δουλειά για την αναγνωρισιμότητα. Είναι κομμάτι της δουλειάς μου, όμως με την έννοια τού να με αναγνωρίζουν οι πάντες, να με σταματούν στον δρόμο και όλα αυτά, δεν με αφορά. Το θέμα είναι πού θες να απευθύνεσαι και ποιοι θες να σε αποδέχονται. Αν μπεις στον αγώνα της αναγνωρισιμότητας δεν υπάρχει τέλος. Δεν σε οδηγεί πουθενά. Μόνο στον καλλιτεχνικό θάνατο» τόνισε στο TV Έθνος ο Μανώλης Μαυροματάκης.
-Για έναν καλλιτέχνη που είναι ταγμένος στη σκηνή, είναι συμβιβασμός η τηλεόραση;
«Είναι μία μορφή καλλιτεχνικού συμβιβασμού. Νιώθεις ότι κάποια στιγμή πρέπει να το κάνεις κι αυτό για να τα βγάλεις πέρα. Αυτό δεν πάει να πει ότι σνομπάρω ή υποτιμώ την τηλεόραση. Είναι κι αυτή κομμάτι της δουλειάς μας, την οποία οφείλει κανείς -από τη στιγμή που συμμετέχει σε αυτή- να τη σέβεται και να την τιμά. Δεν είναι... ανώτερος καλλιτέχνης εκείνος που δεν κάνει τηλεόραση και υποδεέστερος εκείνος που κάνει.»
-Τώρα έρχεται η συζήτηση σε όλους εκείνους τους συναδέλφους σας, τους... αντιστάρ που κατ’ ουσίαν είναι πιο σταρ κι από τους σταρ!
«Κι αυτό είναι ανέντιμο. Γιατί αυτός που θα νομίζει ότι κάποιος... είναι και ότι είναι σταρ, το κάνει με μία εντιμότητα, σ’ το δείχνει. Το καταλαβαίνεις... Δεν μπαίνει στη διαδικασία να το... κουκουλώσει κάτω από την κουβέρτα της ψευτο-κουλτούρας και του δήθεν.»