Δεν θα πιστεύετε τι ήθελε να γίνει ο Φλωρινιώτης

Ο Γιάννης Φλωρινιώτης μίλησε στο Πρώτο Θέμα για τα ρούχα και από πού εμπνέεται το στυλ που λανσάρει εδώ και πολλά χρόνια, ενώ αποκάλυψε τι ήθελε να γίνει μικρός πριν τον κερδίσει το τραγούδι.

«Λάνσαρα το λαμέ σε μια εποχή που η Ελλάδα ήταν κολλημένη σε συντηρητικές νόρμες. Άκουσα τα εξαμάξης γι' αυτό, κατόπιν όμως ήρθε η εποχή που με μιμήθηκαν όλοι. Αγαπούσα το αστραφτερό, όπως οι τραγουδιστές στο Λας Βέγκας. Από παιδί έδειχνα αδυναμία σε οτιδήποτε γυάλιζε. Μεγάλωσα σε ορφανοτροφείο και κάθε Κυριακή που μας πήγαιναν στην εκκλησία παρατηρούσα τους παπάδες με τα χρυσά άμφια και τα πετράδια που άστραφταν και ένιωθα μαγεμένος. Ήθελα να γίνω δεσπότης. Αργότερα, όταν έπιασα κάποια καλά χρήματα στα χεριά μου, έγινα αυτό που πάντα οραματιζόμουν: ένας τραγουδιστής-υπερπαραγωγή» και συνέχισε για τα ρούχα του: «Υπάρχει μια ράφτρα, η οποία υλοποιεί οτιδήποτε βάλει ο νους μου. Βρίσκω τα υφάσματα σε Ευρώπη και Αμερική, σκέφτομαι το σχέδιο και της λέω: "Φτιαξ’το". Η έμπνευση μου έχει έρθει κατά καιρούς από σιρίτια, ασημένιες αλυσίδες μπλεγμένες με το ύφασμα, φτερά και υπερτονισμένες βάτες. «Στα διάφορα ταξίδια μου έβρισκα περίεργα γυαλιά που τους κολλούσα πάνω ό, τι μπορεί κανείς να φανταστεί, συνήθως κρύσταλλα, που είναι και τα αγαπημένα μου. Πολλοί ήταν αυτοί που διακωμωδούσαν τα σχέδια, στη συνέχεια όμως έβλεπα ότι ήθελαν να φορέσουν και εκείνοι τα ίδια. Γι'αυτό και υπήρχε μια καλλιτεχνική κατασκοπεία εις βάρος μου, όλοι ήθελαν να μάθουν ποιος με ράβει και ποιος με ντύνει. Άργησαν να καταλάβουν ότι πίσω από την εικόνα μου βρίσκομαι εγώ ο ίδιος». Τέλος, είπε για τα διαμάντια που είναι τα αγαπημένα του: «Ήμουν συλλέκτης διαμαντιών. Είχα όσα διαμάντια δεν έχουν οι κοσμικές κυρίες, μονόπετρα πολλών καρατίων που άξιζαν μια περιουσία. Με είχαν πείσει ότι τα διαμάντια είναι η καλύτερη επένδυση, γι'αυτό και έδινα εκατομμύρια για να τα αποκτήσω. Πριν μου τα κλέψουν, τολμώ να ομολογήσω ότι τα χάρηκα. Σε αντίθεση με κάποιους άλλους, δεν τα είχα σε θυρίδες. Τα πράγματα, όποιας αξίας κι αν είναι, μου αρέσει να τα ζω».