Χρήστος Λούλης: «Ένας ηθοποιός με υπέρμετρο εγώ δεν μπορεί να συνυπάρξει»
Ο Χρήστος Λούληςείναι ο Μακχίθ στην «Όπερα της πεντάρας» των Μπρεχτ - Βάιλ που σκηνοθετεί ο Γιάννης Χουβαρδάς. Και είναι ο τρίτος ρόλος με τον οποίο θα βρεθεί αντιμέτωπος - προηγήθηκαν τα έργα «Τέφρα και σκιά» του Πίντερ και «Σκοτεινές γλώσσες» του Αντριου Μπόβελ . Ανάμεσα σε πρόβες και παραστάσεις, ο 40χρονος ηθοποιός μιλάει για μιούζικαλ, επιλογές, ομορφιά και πολιτική.
-Bγαίνετε αλλαγμένος ύστερα από κάθε ρόλο;
«Η διαδικασία για να παίξω είναι τόσο ψυχοφθόρα, τόσο κουραστική σωματικά, που όλο και κάτι θα μου μείνει. Ενα αυχενικό, κάτι στη φωνή... Στο μυαλό και στην ψυχή φυσικά και κάτι μένει όταν έρχεσαι σε επαφή με τέτοια κείμενα. Κυρίως όμως όταν έρχεσαι σε επαφή με το αντικείμενο της καθημερινής δουλειάς, με τον συνάδελφό σου, τον σκηνοθέτη, και κοιτάς πώς μπορείς να διαχειριστείς τον εαυτό σου, να είσαι αποτελεσματικός» τόνισε στο Βήμα.
-Ποιο είναι το μεγάλο κέρδος;
«Η συνύπαρξη. Αυτό με ενδιαφέρει εμένα, πέρα από τα μηνύματα. Ολα γύρω από το θέατρο δεν σε μαθαίνουν κάτι συγκεκριμένο αλλά σου μαθαίνουν κάτι για τα όριά σου, για τα όρια των γύρω σου, σου μαθαίνουν να συνυπάρχεις».
-Άρα και να διαχειρίζεσαι το εγώ σου;
«Ναι. Γιατί όταν μπορείς να διαχειριστείς το εγώ και να το μετριάσεις λιγάκι, μπορείς πιο εύκολα να συνυπάρξεις και άρα μπορείς πιο εύκολα να καταλάβεις τι σου λέει όχι μόνο το κείμενο αλλά και ο άλλος. Ενας ηθοποιός με υπέρμετρο εγώ δεν μπορεί να συνυπάρξει. Το θέατρο είναι ομαδικό σπορ».