Αποστολία Ζωή: Τι λέει για την αποχή της από τη δισκογραφία

Είχες κόλακες να σε περιτριγυρίζουν;
«Το βαριέμαι αυτό γιατί δεν έχω μάθει έτσι. Είχα μόνο έναν άνθρωπο στο καμαρίνι μου. Υπήρχαν όμως κάποιοι που είχαν τρεις-τέσσερις και γινόταν πανηγύρι. Εγώ δεν μπορώ με πολλούς, είμαι αρκετά μονόχνοτος άνθρωπος. Θα με δεις και θα πεις ότι είμαι πολύ κοινωνική –και έτσι είναι–, οι άνθρωποι, όμως, που θα τους ανοίξω την ψυχή μου είναι μετρημένοι στα δάχτυλα» είπε στο You και συνέχισε:

Είχες φίλους που μοιραζόσουν τα εσώψυχά σου;
«Κατά καιρούς ναι και έχω κρατήσει τις φιλίες μου αυτές, απλά έχουν αλλάξει οι ζωές μας. Οπότε δεν έχουμε την επαφή που είχαμε, αλλά η εμπιστοσύνη υπάρχει. Και με επώνυμους ανθρώπους και με ανώνυμους. Άλλοι έχουν κάνει παιδιά, άλλοι έχουν άλλα θέματα και εγώ έχω τα δικά μου»

Σου έλειψαν αυτές οι στιγμές όταν ήσουν εκτός;
«Υπήρχε μια αναλαμπή τύπου «αχ, μου λείπει τώρα αυτό»; Καθόλου γιατί δεν ήμουν έτοιμη να γυρίσω. Αν γυρνούσα νωρίτερα δεν θα ήμουν αληθινή πάλι, θα ήμουν ψεύτικη απέναντι στον κόσμο που με στήριξε. Όταν ήρθε η ώρα που είδα ότι μπορούσα να ξεκινήσω ξανά τότε το έκανα. Και είχα την τύχη να ξεκινήσω όμορφα. Τα χρόνια που απείχα το τηλέφωνό μου δεν σταμάτησε να χτυπάει. Αν ήθελα μπορούσα να δουλέψω ανά πάσα ώρα και στιγμή. Αυτό μου προκαλούσε ασφάλεια. Μου έκανε τρομερή εντύπωση, βέβαια, που είχα τηλέφωνα ακόμα και λίγο πριν επιστρέψω γιατί πραγματικά ήταν πολλά τα χρόνια που έλειπα και τα χρόνια στη showbiz είναι αιώνας...»