Σπύρος Μπιμπίλας: «Ήμουν χριστιανός ορθόδοξος και τώρα δεν είμαι»

«Θεωρώ τον εαυτό μου έναν απόλυτα φυσιολογικό άνθρωπο, που είναι ενταγμένος στην κοινωνία, γιατί όλα είναι φυσιολογικά. Οπότε δεν χρειάζεται κανείς να λέει τι είναι και τι δεν είναι, γιατί όλα αυτά αλλάζουν, από τη μια μέρα στην άλλη είσαι κάτι και μετά δεν είσαι» τόνισε στο Λοιπόν.

-Σου έχει συμβεί να είσαι κάτι και μετά να μην είσαι;

«Ναι, ήμουν χριστιανός ορθόδοξος και δεν είμαι, είμαι εντελώς άθρησκος, κάποτε ήμουν κομμουνιστής και τώρα δεν είμαι... Όλα αλλάζουν, όπως προχωράει η ζωή, σύμφωνα με αυτά που πιστεύουμε και βιώνουμε. Κάποτε αγαπάς πολύ έναν άνθρωπο και μετά δεν τον αγαπάς καθόλου.»

-«Κουβαλάς» όλους τους χωρισμούς σου από τις σχέσεις σου σαν φαντάσματα;

«Το κουβαλάω σαν κάτι που δεν είχε καλό τέλος. Ένα μυθιστόρημα που ετοιμάζω έχει πολλές αναφορές, σε πολύ σκληρά πράγματα που συμβαίνουν σε χωρισμούς ανθρώπων, ειδικά όταν ο ένας είναι ιδιαίτερα συναισθηματικός και ο άλλος καθόλου. Οι άνθρωποι που είναι συναισθηματικοί, συνήθως, εγκαταλείπονται, δεν εγκαταλείπουν.»

-Ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων που εγκαταλείπονται;

«Δυστυχώς, πάντα με εγκαταλείπουν. Αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει. Η ζωή είναι γεμάτη από θύτες και θύματα. Ανήκω στα θύματα, σε πολλά πράγματα, όχι μόνο στις σχέσεις, αλλά και στο πώς διαχειρίστηκα τα οικονομικά μου, στην καριέρα μου. Αν είχα κάνει κάποιες παραχωρήσει θα μπορούσα να είμαι ακόμα πιο ψηλά.»

- Τι είδους παραχωρήσεις;

«Σε πολιτικές διαπλοκές ή σε σεξουαλικές διαπλοκές. Ποτέ δεν έγινε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Είμαι πολύ ευτυχής για το ότι δεν χρησιμοποίησα ποτέ ένα τέτοιο μέσο για να αναρριχηθώ, ενώ ξέρω ότι πολλοί άλλοι το έχουν κάνει. Ό,τι έχω κάνει, το έχω κάνει με το σταυρό στο χέρι. Είμαι ένα πάρα πολύ πληγωμένο άτομο στη ζωή μου, αλλά ταυτόχρονα πάρα πολύ ευτυχισμένο, θέλω να ζήσω πολύ, γιατί όλο αυτό που ζω είναι πολύ ωραίο κι ενδιαφέρον»