«Στην τηλεόραση υπάρχουν ελκυστικές φάτσες αλλά με γερασμένα και τρομοκρατημένα μυαλά»

Ο Μίλτος Μακρίδης μίλησε χωρίς δισταγμό για την εικόνα της τηλεόρασης σήμερα.

Η ιδιωτική τηλεόραση μόνο κερδισμένη εμπορικά βγήκε από τη συνεργασία μαζί σου. Σήμερα θα επεδίωκες μια νέα εμπλοκή σου;
Με ποια τηλεόραση! Η τηλεόραση είναι η πλατεία του χωριού. Όπως είναι το χωριό, είναι και η πλατεία του. Η τηλεόραση σήμερα πληρώνει το ότι δεν είχε ποτέ όραμα. Δημιουργήθηκε για την εξουσία που ασκούσε και ζούσε για την «κονόμα του σήμερα». Νοιαζόταν για το δέντρο κι έχασε το δάσος. Είχε μια εφήμερη αντίληψη για τη ζωή και γι΄αυτό πρόσφερε συνήθως προϊόντα μιας χρήσεως. Σαν τα κουτάκια των αναψυκτικών: το άνοιξες, το χρησιμοποίησες, το πέταξες. Αν όμως φτάσεις στο σημείο να θεωρείς ότι η δουλειά που κάνεις είναι τόσο σημαντική, τόσο σύνθετη ή τόσο κρίσιμη ώστε να μπορεί να την κάνει ο καθένας... Ότι όποιος περνά απ' την πόρτα ή το κρεβάτι σου, μπορεί να περάσει και μπροστά από τα φώτα για να σου κάνει τη δουλειά, είσαι άξιος της μοίρας σου. Η τηλεόραση σήμερα είναι όπως και τα παλιά κτίρια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 που τα ντύσαμε με αφίσες για να μη φαίνεται η ασχήμια τους: ελκυστικές φάτσες μπροστά, αλλά με γερασμένα και τρομοκρατημένα μυαλά από πίσω. Αυτό που συμβαίνει μπροστά από τις κάμερες είναι το σύμπτωμα, η πραγματική ασθένεια βρίσκεται από πίσω, στον Νεοέλληνα. Στον ίδιο Νεοέλληνα που διοικεί και διαμορφώνει τα πάντα σε αυτόν τον τόπο.

Ποιους τηλεανθρώπους θεωρείς διαχρονικούς;
Αυτούς που κάνουν τηλεόραση για να προσφέρουν και όχι για να επιβεβαιωθούν. Η καλή τηλεόραση για να «βλέπεται» πρέπει πρώτα να μπορεί να «ακούγεται». Τηλεόραση ήταν ο Φρέντυ Γερμανός. Στην τρέχουσα ιδιωτική τηλεόραση, την πιο αξιοσημείωτη καριέρα έχουν κάνει η Μαρία και ο Φώτης: έχουν δοκιμαστεί σε όλες τις ώρες και σε όλα τα είδη... και έχουν πετύχει. Και τις περισσότερες φορές δεν ήταν ακαριαία επιτυχία. Ξεκίνησαν από τα τάρταρα και ίδρωσαν για να φτάσουν στην κορυφή. Και το κυριότερο: χωρίς να κρεμάσουν την προσωπική τους ζωή στα μανταλάκια. Τους βγάζω το καπέλο.

Πηγή: freddo