Μιχαηλίδης: «Δεν νομίζω ότι µπορώ να σοβαρευτώ. Έτσι ήµουν στα νιάτα µου κι έτσι έχω παραµείνει»

Μεγαλώνοντας µπορεί κανείς να ερωτευτεί δυνατά;
Απ’ ό,τι λένε, οι γεροντοέρωτες για τους άντρες είναι οι χειρότεροι. Αν το δείτε και στη λογοτεχνία, είναι τροµερό. Νοµίζω ότι ο έρωτας γίνεται πιο απελπιστικός όταν τελειώνει ο χρόνος. Όταν αρχίσει η αντίστροφη µέτρηση. Γι’ αυτό από τους µεσήλικες και πέρα, που θεωρητικά είναι τα «40κάτι», αρχίζει η συντήρηση - γι’ αυτό και γινόµαστε συντηρητικοί: γιατί φοβόµαστε και πρέπει να διατηρήσουµε τα κεκτηµένα µας.
Πρέπει να συνεχίζει να τολµά;
Απόλυτα. Χωρίς όµως να παλιµπαιδίζει και να γελοιοποιείται. Να κρατάει όλα τα θετικά στοιχεία της ωριµότητας και να παραµένει η µατιά του φρέσκια, ώστε να είναι κοντά στους νέους ανθρώπους. Αυτό σηµαίνει ότι είναι µέσα στη ζωή. Αλλιώς έχει φύγει και πρέπει να δώσει τη θέση του στους άλλους.
Από αυτά που χάνει κανείς ωριµάζοντας, τι είναι το σηµαντικότερο;
Το σφρίγος! Το βιολογικό είναι το θέµα, όχι το πνευµατικό. Τον αυθορµητισµό, αν δεν θες, δεν τον χάνεις. Ξέρω πολλούς γέρους που είναι σαν µωρά παιδιά. Είναι θέµα επιλογής...
Εσείς τι έχετε διατηρήσει από τη νεότητά σας;
Σε επίπεδο πνευµατικό και ψυχικό, νοµίζω ότι δεν έχω διαβρωθεί καθόλου. Αυτό είναι και ένα µειονέκτηµα. ∆εν είσαι σοβαρός άνθρωπος, αλλά δεν νοµίζω ότι µπορώ να σοβαρευτώ. Έτσι ήµουν στα νιάτα µου κι έτσι έχω παραµείνει. Αυτό µπορούν να σ’ το πουν καλύτερα οι άλλοι, γιατί ο καθένας µας βλέπει τον εαυτό του όπως θέλει. Γιατί τον εξιδανικεύουµε.

Πηγή: Real