Ελένη Βιτάλη: «Κρύβω ένα παιδάκι μέσα μου»

«Το κιμπαριλίκι! Οτι μπορείς να βγεις μέσα από διάφορες περιστάσεις γιατί όταν είσαι μικρός τα ρουφάς πιο εύκολα, σαν σφουγγάρι. Για κάποιο λόγο νιώθω ότι επειδή ήμουν αφελής και είμαι ακόμα, δηλαδή κρύβω ένα παιδάκι μέσα μου, το οποίο αν το πιέσω πολύ θα πιεστώ, αν το αφήσω θα το βρω μπροστά μου. Δηλαδή από τη χαρά μου θα υποσχεθώ κάτι που δεν θα το κάνω μετά. Νιώθω όμως αυτή την παιδικότητα σαν ευλογία που δίνεται πραγματικά από τον Θεό. Αλλά μπράβο μου που παλεύω πάνω από όλα τον εαυτό μου, να μην είμαι εγωίστρια στη ζωή μου» τόνισε στο Καρφί.

-Ποια είναι η πιο δύσκολη ερώτηση που θα κάνατε στον εαυτό σας; Ποια η απάντηση; «Νομίζω την έχω λύσει. Η πιο δύσκολη ήταν το «Γιατί;». Είχα τα δικά μου «γιατί», όπως ο κάθε άνθρωπος. Είχαν να κάνουν με τους γονείς μου, με τις στενές σχέσεις μου, όχι με το παιδί μου, γιατί το παιδί είναι ευλογία. Αυτά τα «γιατί» δεν έχουν απάντηση. Σκαλίζοντας το υποσυνείδητο μου βλέπω έναν λάκκο με σκατά που βγάζει μπόχα. Δεν υπάρχει λόγος να σκαλίσω το υποσυνείδητο μου και να πάω σε ψυχιάτρους, γιατί είχα πάει. Τα κλείνεις. Εγώ ανέλυσα τη λέξη «διεκδικώ». Θυμάμαι διάβασα στον Γέροντα Παΐσιο και λέει κάπου ότι διεκδικώ σημαίνει εκδικούμαι. Το έψαξα από εδώ, από εκεί και είναι το ίδιο. Από την στιγμή που διεκδικώ το δίκιο μου, το διεκδικεί και ο άλλος. Αν παραιτούμαι του δικαίου μου, δεν τρώγομαι μέσα μου. Όταν λοιπόν βλέπω να συμβαίνει στους άλλους ανθρώπους καταλαβαίνω ότι δεν είναι προσωπικό το θέμα. Προτιμώ να ασχολούμαι με ιδέεδ παρά με ανθρώπουδ. Και εκεί μου λύθηκε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, γιατί έλεγα «γιατί να συμβεί σε εμένα αυτό;», γιατί το ένα γιατί το άλλο; Δηλαδή είχα ένα παράπονο ότι εγώ ήμουν καλή Και οι άλλοι δεν μου φέρονταν, σωστά. Πω πω μπλόφα που είναι αυτή! Είχα γίνει καμπουροσυλ-λέκτηδ. Αυτό που λένε χαμουρεύομαι με το πρόβλημα δεν είναι καθόλου, καλό, όπωδ όταν ζηλεύουμε στον έρωτα, στη σχέση.