Κωνσταντίνος Κουφός: «Τα παπούτσια μου ήταν σχεδόν τρύπια…»
Ο Κωνσταντίνος Κουφός ήταν φτωχόπαιδο πριν κάνει επιτυχία και αντιμετώπισε πολλά προβλήματα.
«Ερχόμουν στην Αθήνα και είχα χρήματα μόνο για τα εισιτήρια του ΚΤΕΛ. Τα παπούτσια μου ήταν σχεδόν τρύπια. Δεν είχα λεφτά για δεύτερο ζευγάρι. Χτυπούσα πόρτες τηλεοπτικών σταθμών μήπως τους καταφέρω να ακούσουν ή να παίξουν τα τραγούδια μου. Ή ζητούσα τη βοήθεια τους για να μπορέσω κάπως να προβληθώ. Σε βοήθησαν; Η αλήθεια είναι πως όχι» τόνισε στο ΕΓΩ.
-Τώρα που σε ζητούν... παίρνεις το αίμα σου πίσω;
«Ποτέ δεν θα σκεφτόμουν έτσι.. Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος.»
-Ως πιτσιρικάς, αισθανόσουν διαφορετικός από τους συνομηλίκους σου που είχαν, για παράδειγμα, δύο ζευγάρια παπούτσια;
«Δεν ζήλευα με την κακή έννοια. Στενοχωριόμουν βέβαια που δεν μπορούσα να έχω και εγώ, αλλά μέχρι εκεί. Δεν αισθανόμουν διαφορετικός. Εξάλλου πάντα προσάρμοζα τη μόδα σε αυτά που είχα. Στην τελική δεν μου έλειπε τίποτα ουσιαστικό. Οι γονείς μου ήταν πάντα δίπλα μου. Μου έδιναν απλόχερα την αγάπη τους. Με λατρεύουν. Δεν έχω νιώσει ποτέ παραμελημένος. Είχα και πολλούς φίλους. Ήμουν η ψυχή της παρέας.»
-Με τι πρότυπα μεγάλωσες; Σε ποιον τραγουδιστή ήθελες να μοιάσεις μικρός;
«Όταν ήμουν μικρότερος, ήθελα να μοιάσω στον Μιχάλη Χατζηγιάννη. Από άποψη φωνής, ρεπερτορίου, αλλά και ερμηνείας. Τον είχα ως πρότυπο. Με την πάροδο του χρόνου, άρχισα να ακούω πολύ Νίκο Βέρτη και να που τα έφερε έτσι η ζωή και συνεργάζομαι μαζί του φέτος στο «Κέντρο Αθηνών».