Λευτέρης Πανταζής: «Ανατρίχιασα βλέποντας τις εκατοντάδες προσφύγων στο δρόμο»

«Πέρασα από το Ελληνικό και δά¬κρυσα, ανατρίχιασα βλέποντας τις εκατοντάδες προσφύγων στο δρόμο. Ήταν σαν να έβλεπα τον εαυτό μου και την οικογένεια μου όταν ήρθαμε με το καράβι στον Πειραιά με τυλιγμένη σε δύο σεντόνια όλη μας την περιουσία. Ούτε τσάντες δεν είχαμε. Έφτασα στην Ελλάδα πιστεύοντας, από τις διηγήσεις και τις περιγραφές που μου είχαν κάνει, ότι ερχόμουν στον παράδεισο. Μόλις κατέβηκα στο λιμάνι, είδα μπροστά μου πέντε λουστράκια. Έπαθα σοκ. Ήμουν οχτώ ετών. Είπα στο μπαμπά μου «αυτός είναι ο παράδεισος;» και εκείνος μου απάντησε «μόλις ο Θεός φέρει βροχή και λερωθούν τα παπούτσια των ανθρώπων, αυτά τα παιδάκια τα φτιάχνουν με τα κασελάκια τους». Μέσα μου αναρωτιόμουν γιατί ένα παιδί να πρέπει να το κάνει αυτό. Πού να φανταζόμουν ότι έξι μήνες μετά θα γινόμουν το έκτο λουστράκι δίπλα τους. Στεναχωριέμαι για όλο τον κόσμο που με τόσα εμπόδια, τόσο αγώνα ήρθε εδώ. Ξέρω ότι μπορεί ακόμα και να βιώσουν ρατσισμό. Θυμάμαι πως εμένα στα πρώτα μου χρόνια με έλεγαν Ρωσάκι, ενώ ήμουν Πόντιος. Είμαστε ένας κατατρεγμένος, διωγμένος, σφαγμένος λαός. Πληγωνόμουν πολύ. Ήμουν ένα μικρό παιδί που πήγαινε στο σχολείο για να μάθει το αλφάβητο και με κορόιδευαν γιατί δεν έλεγα καλά τα γράμματα"

Μέχρι ποια τάξη του σχολείου πήγες; "Έχω τελειώσει τρεις τάξεις του δημοτικού. Δεν πήγα γυμνάσιο. Δεν είχαμε χρήματα. Έπρεπε αναγκαστικά, για να ζήσουμε, να κάνω δουλειές του ποδαριού», εξομολογείται ο τραγουδιστής στο περιοδικό Εγώ.