Σταμάτης Φασουλής: «Θα με κρίνουν αρνητικά; Ε, και;»

«Με ρωτάς πράγματα πολύ βαθιά. Μήπως ξέρω κι εγώ τις ανάγκες μου για να σ' τις πω; Δεν φέρθηκα ποτέ με έναν τρόπο που να οργανώσω ούτε καριέρα ούτε οτιδήποτε. Τη στιγμή που μου προτάθηκε μου άρεσε η ιδέα, μου άρεσε το παιχνίδι. Ήταν το μόνο που έβλεπα στην τηλεόραση. Οι λόγοι είναι πολλοί. Από μικρός αυτό έκανα, να μιμούμαι διάφορους άλλους. Αυτό με καθυστέρησε πολύ στην καριέρα μου γιατί τα πρώτα χρόνια της ταραχώδους ζωής μου στη σκηνή έκανα "a la maniere de", δηλαδή έπαιζα σαν τον έναν ή σαν τον άλλον. Είχα δάνεια από αυτούς που θαύμαζα και μπορούσα να μιμηθώ κατά μόνας και το έκανα και παρουσία κόσμου, με αποτέλεσμα αυτό να με καθυστερήσει πολύ ως ηθοποιό. Ωρίμαζα, αν έχω ωριμάσει ποτέ - γιατί δεν είναι αυτό κάτι που λέγεται εύκολα -, άρχισα να μιλάω σαν Σταμάτης στη σκηνή πολλά χρόνια αργότερα. Θέλω να πω ότι αυτό το πράγμα και το λάτρεψα και το βασάνισα. Ηταν εμπόδιο να μιμούμαι κάποιον. Από την άλλη μεριά, είναι μεγάλη απόλαυση να βλέπω κάποιον να μιμείται κάποιον άλλον. Γι' αυτό το έβλεπα και γι' αυτό τρελαίνομαι με αυτό που κάνει ο Τάκης Ζαχαράτος δίχως καν να μεταμφιεστεί. Το γεγονός ότι μπορεί να γίνει η Φωτεινή Πιπιλή στο λεπτό με τρελαίνει, με αποδιοργανώνει. Δεύτερον, όταν μου μίλησε ο Τζώνη Καλημέρης, με τον οποίο γνωριζόμαστε από παιδιά, ένιωσα μια ασφάλεια ότι δεν κινδυνεύω. Μου άρεσε η ιδέα, μου άρεσαν όλα. Ηταν και το οικονομικό κομμάτι και όλα μαζί έφτιαξαν ένα πακέτο το οποίο μου άρεσε σε όλα τα επίπεδα. Επιπλέον τελείωνα και την παράσταση και δεν είχα να κάνω κάτι άλλο, οπότε διέθετα και πολύ χρόνο», δηλώνει ο ίδιος στο Βήμα. Οσο για το αν πέρασε από το μυαλό του ότι θα δεχθεί αρνητική κριτική για αυτή την επιλογή του, απαντά:
«Ε, και; Κοίταξε, κάποια στιγμή θα πρέπει να μάθουμε να μη μας απασχολούν οι άνθρωποι που δεν εκτιμάμε τη γνώμη τους. Κι εγώ λέω για διάφορους και αυτοί λένε για μένα. Και τι έγινε; Είμαστε σε μια εποχή εκπτώσεων ούτως ή άλλως. Αν εγώ ενοχλήσω και δεν ενοχλεί αυτό που γίνεται από την Ειδομένη ως το Ασφαλιστικό, τι να πω...».